ดร.คาวิตา - ฉันพลาดเอง ฉันไม่น่าลดการ์ดลงในสภาพที่เธอเป็นอย่างนั้นเลย
ไซคล็อป - คุณกำลังบอกว่า เธอควบคุมตัวเองไม่ได้ใช่ไหม ?
ดร.เนเมซิสเก็บตัวอย่างเลือดจากวูล์ฟเวอรีน ( ผมยังไม่เข้าใจวัตถุประสงค์ แต่คงพยายามเอาพลังรักษาตัวของวูล์ฟเวอรีนมาลองใช้ต้านแวมไพร์ไวรัส)
ดร.คาวิตา - ฉันกำลังจะบอกว่า มันเป็นการเสพติดและยาของพวกมันและเกินคาดเดา การระเบิดตัวเองที่ยูเนี่ยนสแควร์ได้แพร่เชื้อบางอย่างที่ทำให้เธอกระหายหามากเกินกว่านั้น
ดร.เนเมซิส - จากนั้น มันก็เป็นหน้าที่ของเราที่จะช่วยเธอจากตัวของเธอเอง
ไซคล็อป - นายรู้ว่าต้องทำอะไร โลแกน ตามหาเธอ เอาเธอกลับมา.
วูล์ฟเวอรีน - เธอจะกลับมา ด้วยทางใดหรือไม่ก็ทางหนึ่ง
ไซคล็อป - ปล่อยให้ฉันจัดการเรื่องโลแกนเอง ดร.เนเมซิส มันได้ผลหรือเปล่า ?
(ดร.เนเมซิสทดสอบเลือดของโลแกนกับไวรัส)
ดร.เนเมซิส - ยอดเยี่ยม ผมกำลังจัดการสอดใส่อย่างไร้รอยต่อ -- นั่นคือสิ่งที่ผมยืนยันให้คุณได้. ผมกลัวว่ามีเพียงทางเดียวที่เราจะรู้ว่ามันชัวร์หรือเปล่า --
ไซคล็อป - รอก่อนและดูสิ มันถูกต้อง
สตอร์ม - ผู้มาเยือนของเรามาถึงแล้ว
ไซคล็อป - ทั้งหมดของเขาหรือเปล่า ?
สตอร์ม - ทั้งหมดของเขาเลย.
นาเมอร์ส่งมอบหัวให้ไซคล็อปและบอกว่า - ฉันอยู่ที่นี่ด้วยไม่ได้ มีหลายอย่างเกิดขึ้น ( ชาวแอตแลนติกกำลังถูกแวมไพร์ใต้ทะเลจู่โจมเหมือนกัน )
ไซคล็อปส่งหัวแดร็กคิวล่าให้แกมบิทเพื่อนำไปต่อกับร่างกายของแดร็กคิวล่าที่แกมบิทกับสตอร์มนำมา - แกมบิทเอามันไป นี่คือมัน ชั่วขณะหนึ่งที่เราได้เฝ้ารอ
ไซคล็อปหันไปหาคนที่เหลือ - เราจะเอาฮัมตี้ ดัมตี้กลับมาอีกครั้ง
แดร็กคิวล่าลืมตาขึ้น แล้วถามว่า ที่นี่ ที่ไหน ?
พวกที่มีคุณภาพชีวิตต่ำมักจะถูกกดดันให้มารวมตัวอยู่ในที่เดียวกัน
การตามหาตัวแรกสุดเป็นสิ่งที่ยากที่สุด
ตัวแรกนำคุณไปเจอตัวถัดไป
บางครั้ง คุณก็เจอพวกที่รักชาติ เราก็ไม่ต้องพล่ามกันมาก
( หมายถึงพวกที่รักเผ่าพันธุ์ตัวเอง วูล์ฟเวอรีนเชือดแวมไพร์ไปสองตัวเพราะไม่ยอมให้ข้อมูล)
ที่เหลือ คุณจะเจอพวกที่ปากหวาน
ไม่ต้องคุยอะไรกันเลยพวกนั้นจะปลอดภัยกว่า
(วูล์ฟเวอรีนก็เชือดอีกตัวแล้วครับ ถึงมันจะบอกว่ายอมบอกเรื่องแวมไพร์แล้ว)
จูบิลี่ - ฉันดูดี ! คุณก็รู้ฉันดูดี !
ซารัส - ที่จริงแล้ว เธอก็ดูสวยงามมาก จูบิลี่ แต่ เธอลองบอกออกมาให้ชัดสิว่าเธอรู้สึกยังไง
ซารัส - และ เธอรู้สึกอย่างไร ?
จูบิลี่ - รู้สึกปลดปล่อย เหมือนกับ ฉันได้ใช้ชีวิตของฉันในเรือนจำและฉันไม่เคยรู้จักความรู้สึกปลดปล่อยมาก่อน
จูบิลี่ - ฉันต้องการดื่มด่ำ ฉันต้องการลิ้มลองชีวิต
ซารัส - ข้าต้องการมอบชีวิตใหม่ให้กับเอ็กซ์เมนทั้งมวล นั่นคือสาเหตุที่เราต้องมาที่เมืองนี้ มิวแตนท์และแวมไพร์ไม่แตกต่างกันนักหรอก เราต่างถูกหวาดกลัวและเกลียดชังจากมวลมนุษย์ แต่ พรรคพวก เราไม่อาจหยุดยั้งได้แล้ว
โดมินิก - โชคไม่ดีนัก ท่านซารัส ไม่ใช่ทุกคนที่รู้ว่ามันเป็นเรื่องดี เมื่อ มันได้หยิบยื่นอาวุธเงินให้พวกเขา
ซารัส - เจ้าทำให้ข้าประหลาดใจ แบร็ด . ปกติแล้วเจ้าจะแสดงออกอย่างเหมาะสมกว่านี้ แต่ไม่ต้องวิตก. ข้าได้พิจารณาประเด็นของเจ้าแล้ว
ซารัสนั่งยิ้ม -พวกแครอทอย่ามัวนั่งเป็นหัวหลักหัวตออยู่เลย.
ผู้แทนลัทธิไครเจอร์ ( ชุดแดงมีภู่บนหัว ) - เรามีกองกำลังนักรบร่วมร้อยกว่าในเมืองและอีกหลายพันเตรียมพร้อมอีกหลายแห่งรอบนอก ถ้าเรารวมตัวกับพวกนอสเฟอราตูและกองกำลังชานิพูทรา. ด้วยเวลาเพียงไม่กี่วันเพื่อเตรียมพร้อม เราจะมีกองกำลังที่ไม่อาจหยุดยั้งได้
ซารัส - นั่นไม่มีปัญหา แต่ แน่ใจเลยว่าการสู้รบจะเป็นไปอย่างรวดเร็วและห้าวหาญ หรือท่านไม่เห็นด้วย ท่านผู้แทน.
ผู้แทนลัทธิไครเจอร์ - ข้าเห็นด้วย ท่านซารัส ภายใต้สถานการณ์ที่ชัดเจนแบบนี้
ซารัส - งั้น ข้าก็ไม่เห็นเหตุผลที่จะเลื่อนเวลาออกไป. โดยเฉพาะ ตั้งแต่เราได้ทำให้มันดำเนินการไปเป็นอย่างดีในหลายส่วนแล้ว ใช่ไหมแบรด ?
โดมินิก - เป้าหมายของเรา ยังใช้วิธีการปกติของเขา เราได้ทิ้งเศษขนมปังชิ้นเล็กๆเอาไว้ให้เขาแกะรอย. มันคงจะไม่นานไปจากตอนนี้มากนัก
(เขาฉายภาพท่อระบายน้ำที่วูล์ฟเวอรีนดิ่งลงไป)
ซารัส - งั้นข้าจะถามเจ้าจูบิลี่ เพื่อความยินดีที่ได้เข้าสู่พวกเรา
ซารัส - เจ้าแน่ใจว่าคุมเรื่องนี้ได้ไหม ?
จูบิลี่ - ได้โปรดเถอะ ไม่มีหน้าไหนรู้จักเขาดีกว่าฉัน
ซารัส - ในทุกๆความหมาย ...
ฉากแอ็กชั่น วูล์ฟเวอรีนตัดหัวแวมไพร์ในท่อระบายน้ำไปเรื่อยๆ
แดร็กคิวล่า - โอโรโร่ เจ้าดูเปล่งประกายยิ่งกว่าที่เคยเสียอีกนะ. ข้าน่าจะโน้มกายเข้าไปหาเจ้าแต่สถานการณ์ไม่อำนวย
แดร็กคิวล่า - และเบลด เจ้าคงยินดีเสมอที่ได้เห็นข้าประกาศความพ่ายแพ้อย่างเป็นทางการเสียที ไอ้ลูกครึ่งมนุษย์ ครึ่งแวมไพร์ ทั้งหมดมันไม่เข้ากันเลย
แดร็กคิวล่า - และ ใครคือแม่สาวขี้เล่นผมบลอนด์น่ารักคนนั้น ? (หมายถึงไวท์ควีน)
แดร็กคิวล่า - ที่รักของข้า มีสตรีไม่มากนักหรอกที่น่าจะถอดเสื้อผ้าออกให้หมด แต่ นั่นมันทำให้เจ้าดูสมบูรณ์แบบมากกว่า
ไซคล็อปมาขัดจังหวะหื่นของพี่แดร็กคิวล่า - เรามีปัญหาร่วมกันแล้ว
ไซคล็อป - ฉันคิดว่าเราต้องคุยกันเรื่องลูกชายของแก
แดร็กคิวล่า - ข้าเห็นด้วย ข้าเริ่มมีอารมณ์จะคุยแล้วล่ะ.
แดร็กคิวล่า มองเครื่องจองจำและบอกว่า - จนกว่า ข้าจะได้ย้ายไปที่ๆมันสบายกว่านี้ล่ะนะ
ไวท์ควีนจับไหล่ไซคล็อปเหมือนเตือนอะไรบางอย่าง ส่วนแดร็กคิวล่ายิ้มเยาะอย่างมีชัย ( เพราะครั้งก่อนตอนที่สตอร์มถูกกัด พวกเขาก็หืดขึ้นคอเหมือนกันในการสู้กับแดร็กคิวล่า )
แต่สำหรับจูบิลี่ มันเป็นมากกว่านั้น
ในทุกวินาทีที่ผมยืดยาด พวกมันสามารถจะทำ...
ไม่ได้ ในระหว่างที่ผมค้นหาเธอ จงมุ่งไปข้างหน้า. นั่นคือทั้งหมดที่ผมจำต้องคิดในตอนนี้
ผมพยายามจับสัมผัสของตัวเธอ แต่ ทุกสิ่งที่ผมสูดดมในหลุ่มเน่าเหม็นคือกลิ่นอับชื้น บางทีถ้าผมฉายแสงลงไปในเป้าหมาย
(วูล์ฟเวอรีนสับคัทเอ้าท์เปิดไฟ)
(พอแสงไฟสว่างรอบตัวของวูล์ฟเวอรีนถูกรายล้อมด้วยแวมไพร์เป็นฝูง)
วูล์ฟเวอรีน - นรกแล้ว
ครั้งแรกที่เธอได้เห็นผม ผมมีเลือดไหลนอง สติไม่อยู่กับเนื้อกับตัว วัยรุ่นทั่วไปคงเลือกป้องกันตัวเอง ไม่ใช่กับจูบิลี่ เธอก้าวออกมา
ผมสอนเธอให้คิดเป็นเพื่อดูแลตัวเอง เพื่อเป็นเอ็กซ์เมน ผมต้องการที่จะปกป้องเธอที่ก้าวออกมาหาผู้ชายอย่างผมอยู่เสมอ
ดังนั้น มันไม่ใช่แค่เรื่องของเพื่อนร่วมทีม
มันเป็นเรื่องของครอบครัว
สิ่งที่เราทำเพื่ออีกคนอยู่เสมอ
แต่ถ้ามันจบลงที่นี่ ผมไม่รู้จะหาใครมาช่วยเด็กสาวคนนี้
มันจบแล้ว
แต่ มันไม่เคยจบจนกว่าผมบอกว่าจบ
(วูล์ฟเวอรีนวิ่งตรงเข้าไปในห้องโถง ภาพเบื้องหน้าทำให้เขาตกใจ )
วูล์ฟเวอรีน - พระเจ้าช่วย
จูบิลี่ถูกตรึงห้อยหัวเอาไว้
วูล์ฟเวอรีนรีบช่วยเธอลงมาทันที ท่าทางของจูบิลี่ดูโรยแรง และ เขาขอให้เธออยู่ข้างหลังของเขา แต่ว่า ....
จูบิลี่ - ฉันขอเป็นคนแรกที่ต้อนรับนายเข้าสู่ครอบครัว น่าจะขอบใจฉันทีหลังแน่ๆ ฉันมั่นใจ
แดร็กคิวล่า - และ อะไรที่นายอยากจะได้จากฉันหา ? อัดลูกชายของฉัน ชิงบัลลังก์ และ ช่วยให้พวกนายปลอดภัยจากหายนะ ?
ไซคล็อป - ฉันแต่ต้องการให้นายทำตามใจของนาย
(แดร็กคิวล่าดูจะเข้าใจประเด็น)
แดร็กคิวล่า - ฉันจะแสดงให้เห็นตัวตนของฉันเลย
(ไวท์ควีนกระซิบไซคล็อป)
ไวท์ควีน - ฉันรู้สึกสนุกที่เห็นคุณพยายามใช้ทักษะการฑูตนะ
จูบิลี่ - ฮีลลิ่งแฟกเตอร์ของเขากำลังต่อต้านมัน
ซารัส - มันไม่สำคัญหรอก ไม่ว่าความเป็นแวมไพร์เอาชนะฮีลลิ่งแฟกเตอร์ได้หรือไม่ก็ตามเกิดขึ้น -- ทั้งสองทาง เราก็ยังได้หนึ่งในเอ็กซ์เมนที่ทรงพลังที่สุดเป็นชเลยของเราอยู่ดี
ซารัส - ไม่ว่าทางไหน ข้าก็มีชัยอยู่ดี
(วูล์ฟเวอรีนกระชากโซ่และเตรียมฟันลูกกรง)
ซารัส - รอสักพัก อย่าให้ใครยิงจนกว่าข้าจะสั่งการ
(วูล์ฟเวอรีนพังลูกกรงออกมาแล้ว)
วูล์ฟเวอรีน - โอเค พวกตัวดูดเลือด ฉันมีคำถาม :
วูล์ฟเวอรีน - อะไรคือสิ่งที่คนหนึ่งต้องทำเพื่อที่จะได้ดื่มอยู่รอบๆที่แห่งนี้ ?
