2011-01-01

The Time and Life of Lucas Bishop 03 | ชื่อของเขาคือบิช็อป

เรื่องที่ย่าของผมเคยเล่าไว้ครั้งนั้นที่ทำให้ผมหมดเรี่ยวแรง

ผมถามย่าว่าทำไมเอ็กซ์เมนไม่ทำอะไรก็ได้เพื่อหยุดพวกเซนติเนล ที่ค่าย หรือ กับชีวิตอันลำเค็ญของพวกเรา

ย่าบิช็อป - แต่พวกเขาทำนะ ลูคัส
" ย่ารู้ว่าเธออาจยากที่จะเชื่อสักหน่อย แต่สิ่งเหล่านั้นได้แย่ลงไปอีก "
(จากภาพเหมือนจะเป็นวูล์ฟเวอรีนกับเอ็กซ์23และด้านหลังเป็นใบประกาศจับที่พาดด้วยคำว่า ถูกสังหาร หรือ ไม่ก็ถูกจักกุม บนใบหน้าของมิวแตนท์บนใบประกาศ )

เวลาและชีวิตของลูคัสบิช็อป
ตอนที่สาม ชื่อของเขาคือบิช็อป และ ความว่างเปล่าจะยังเป็นเหมือนเดิม
สมัยที่ย่าสาวกว่านี้มากๆ สงครามระหว่างมิวแตนท์กับมนุษย์ได้ดำเนินไปอย่างยาวนาน และ มันได้มาถึงสุดขีด

ทุกคนล้วนแต่ตึงเครียดที่สถานการณ์บีบเค้นได้จุดชนวนให้เกิดสงครามเต็มรูปแบบ และนั่นคือ ทั้งมนุษย์และมิวแตนท์มีคนที่ต้องการให้สงครามนี้เกิดขึ้น

กลุ่มภารดรภาพของมิวแตนท์วายร้าว .. เธอจำที่ย่าเล่าเรื่องของพวกเขาได้ไหม หรือไม่ได้ล่ะ ลูคัส ? ในทุกวิธีการ พวกเขาวางแนวทางเพื่อฆ่าผู้ประกาศนโยบาย

"ทำไมครับย่า ? "

ผู้ประกาศนโยบายหวาดกลัวมิวแตนท์และต้องการให้อนุมัติกฏหมายต่อต้านพวกเขา

น้ำเสียงฟังคล้ายว่า ชายคนนั้น ต้องการที่จะฆ่าฟัน

ย่าบิช็อป - ไม่หรอก ลูคัส เอ็กซ์เมนส์ไม่ฆ่า นั่นเพราะว่า พวกเขาไม่เห็นด้วยกับบางคน (แม็กนีโต) และ พวกเขาสู่เพื่อเคลลี่ ( วุฒิสมาชิก ผู้ประกาศนโยบายต่อต้านมิวแตนท์ ) และ ปกป้องเขา เพราะ พวกเขารู้ว่า นั่นคือการทำสิ่งที่ถูกต้อง
ถ้าเคลลี่ถูกพวกมิวแตนท์ฆาตกรรม ลองนึกดูสิ อนาคตที่เหมือนฝันร้ายต้องมาแน่ๆ
(ในขณะนั้น ถ้าวุฒิสมาชิกถูกฆ่ารัฐบาลคงปล่อยเซนติเนลกวาดล้างมิวแตนท์ทันที)

แต่ต้องขอบคุณ เอ็กซ์เมน ผู้คนได้เห็นเป็นครั้งแรกว่าไม่ใช่มิวแตนท์ทั้งหมดที่เป็นภัย พวกเขายืนยันสิ่งที่ว่า พวกเราสามารถมีชีวิตอยู่เคียงข้างกันได้

บิช็อป-งั้นทำไมพวกเรายังต้องอยู่ในค่ายกักกัน ?
ย่าบิช็อป - อนาคตควบคุมได้ยากมาก ลูคัส แต่ เราต้องมีศรัทธา ที่ว่า สิ่งนี้จะผ่านพ้นไป นั่นคือความหวังที่มีต่ออนาคต

ผมไม่ได้พูดกับย่า แต่ ผมปฏิเสธที่จะเชื่อย่า

พวกเขาอาจสู้เพื่ออนาคต แต่ ผมไม่คิดว่า พวกเขาจะสู้มากพอ
อุโมงค์ใต้ย่านอัพสเตทนิวยอร์ก

ผมได้นึกถึงเรื่องเล่าของย่าขณะที่ผมต้อนฟิทซรอยให้เข้าไปในโพรงของระบบอุโมงค์เก่า

ลือกันว่าพื้นที่แห่งนี้ถูกใช้เป็นเหมือนบ้านของเอ็กซ์เมนและฟิทซรอยเข้ามาเพื่อขโมยบางอย่าง --เราเชื่อว่ามันคือข้อมูลบางอย่างเกี่ยวกับอดีต

ผมอยู่ที่นี่ในฐานะตำรวจ แต่ ผมก็อยู่นี่เพื่อ ล้างแค้น ด้วย

เขาต้องชดใช้ในสิ่งที่เขาทำกับน้องสาวของผม ชาร์ด

บิช็อป พังอุโมงค์เป็นโพรง - แกอยู่ที่ไหน ?

ฟิทซรอยกำลังจับสมาชิกเอ็กเอสอีคนหนึ่งดูดพลัง - ตรงนี้ ลูคัส
ฟิทซรอยดูดพลังเอ็กซ์เอสอีจนเพียงพอ
ฟิทซรอย - ขอบใจที่มาโจมตี. ทำให้ได้ไปซักที

ฟิทซรอยเปิดประตูเวลา - แต่ ฝากสวัสดี น้องสาวแก แทนฉันด้วย ตกลงไหมล่ะ ?
แต่ไม่หนีไม่ทันครับ บิช็อป ยิงพลังใส่เสียก่อน
บิช็อป - แกจะได้บอกเธอด้วยตัวแกเอง แกจะมีเวลามากเพียงพอในแดนกักกัน

ขณะที่ ผมลากเขาออกไปจากอุโมงค์ ผมได้ยินบางอย่างที่แปลกประหลาด
มีเสียงบางอย่างแว่วมาให้บิช็อปได้ยิน
 ^^^^^มีเพียงเราที่ได้รู้ถึงสิ่งที่เธอสามารถทำสิ่งที่...^^^^
บิช็อป ค้นตัวฟิทซรอย
บิช็อป - อะไรกันนี่ แกขุดอะไรขึ้นมาฟิทซรอย ?
^^^^ คิดว่าทำเพื่อให้เราปลอดภัย แต่ แทนที่จะ... ^^^;

มันคือเครื่องเล่นสื่อดิจิตอลสมัยดึกดำบรรพ์

บิช็อปนำเครื่องนั้นไปถอดเสียง

เสียงในเทปเป็นของผู้หญิงและคุ้นเคยอย่างน่าประหลาด

เธอบอกเล่าวันวานเก่าๆเหมือนกับย่าของผม
และเธอได้บันทึก คำเตือนเรื่องอันตรายบางอย่าง

กระดาษสีส้มบนโต๊ะเขียนว่า

ความหวัง(โฮป)ไม่เป็นจริง
เคเบิ้ลผิดในเรื่องที่เกี่ยวกับสิ่งนี้
มีผู้เสียชีวิตมหาศาล

และ สิ่งนั้น คือ ..
ภาพย้อนไปตอนเด็กที่บิช็อปฟังมิวแตนท์ 2 คนคุยกัน
ที่พวกเขาบอกว่าให้ไปถามครอบครัวว่า ใครคือสัตว์ประหลาดที่ฆ่ามนุษย์เป็นล้านคน
ภาพของแม่ที่บอกเขาว่า นั่น สัตว์ประหลาดผมแดง เธอทำสิ่งนี้ให้กับลูก
นั่นเป็นวันที่ทุกสิ่งเปลี่ยนแปลง
มัลคอม - เพิ่งได้รับรายงานจากแดนกักกัน ในนั้นเกิดการจลาจล และ รายงานมาอีกว่า นักโทษหลายรายหายตัวไป...

ผู้คุมรายงานทันทีที่กลุ่มของบิช็อปมาถึง ( ทีมย่อยของบิช็อป มีสมาชิกอีก 2 คน คือ มัลคอมและแรนดัล พวกเขาทั้งสามถูกเรียกว่า Omega squad )
ผู้คุม - พวกที่หายไปคือมิวแตนท์ที่มีพลังระดับสูง - พวกเขาไปแล้ว.
บิช็อป - ฟิทซรอยต้องถูกแยกขังโดยสมบูรณ์ ให้ไกลจากสิ่งมีชีวิตทุกรูปแบบ
ผู้คุม !   ผมเห็นด้วยกับคุณ เจ้าหน้าที่. เขาต้องเป็นแบบนั้น. เราไม่รู้จริงว่ามีอะไรผิดพลาด

แล้ว ผมได้เห็นว่า เขาทำได้อย่างไร
บิช็อป - หนู สกปรก
(มีซากหนูตายตัวหนึ่งในห้องขังของฟิทซรอยที่ว่างเปล่า)

กระทั่ง สัตว์ตัวนิดเดียวยังให้พลังเขาพอที่จะหนี
แรนดัล วิ่งเข้ามารายงาน
แรนดัล - บิช็อป มาดูทางนี้ดีกว่า

ไอ้ลูกหมาเทเลพอร์ทข้ามเวลาเอาทุกคนไปจากที่นี่
(มีซากศพล้อมรอบหลายศพ)
เกือบหมดทุกคน
(บางคนถูกดูดพลังชีวิตเพื่อเปิดช่องว่างของกาลเวลา)

บิช็อปไม่รอช้าเขาพุ่งเข้าช่องว่างของกาลเวลาที่เปิดค้างไว้ทันที
มัลคอมคว้าข้อมือเขาไว้ - เราไม่รู้ว่ามันจะนำพาเราไปที่ไหน
บิช็อป - ใช่ เราต้องทำ มันจะพาเราไปหาฟิทซรอย. มาด้วยกันไหมล่ะ ?
มัลคอม - แน่นอน เราจะไปกับนาย

เหมือนกับเด็ก ผมว่าการเดินทางข้ามเวลาเป็นเรื่องแฟนตาซี ได้รับโอกาสให้ย้อนเวลากลับไปเพื่อทำให้อดีตถูกต้อง ( หมายถึงหนัง เจาะเวลาหาอดีต Back to the Future )

การข้ามเวลามันต้องใช้ความทรหดและต้องผ่านความเจ็บปวด
แล้วพวกเขาทั้งสามก็พุ่งผ่านช่องว่างของกาลเวลา

เกือบทั้งหมดที่คุณรู้สึกได้เกี่ยวกับเวลาก็คือตัวมันพยายามส่งคุณให้ย้อนกลับไป เพื่อบอกคุณว่า คุณไม่ได้เป็นส่วนหนึ่งของที่นี่
นิวยอร์กซิตี้ ปี 1990
พวกบิช็อปย้อนมาช่วงเวลานี้และพวกมิวแตนท์ที่ข้ามมากับฟิทซรอยกำลังก่อเรื่อง

แต่ผมคิดว่าเราทำให้เป็นส่วนหนึ่งของที่นี่ได้ หลังจากผมตระหนักว่าเราถูกส่งมาที่นี่เพื่อเหตุผลบางอย่าง.

บิช็อป ดูเจ็บปวด - นี่มันนรกอะไรกัน ... ?

พวกมิวแตนท์ที่มาก่อนกำลังเข้ายึดรถบัสที่มีเด็กอยู่เต็มท่ามกลางกองเพลิง
มัลคอม - รู้สึกเหมือนผมจะป่วย..
บิช็อป - ลุกขึ้น เราไม่มีเวลาจะป่วยแล้ว.

ครั้งแรก ผมคิดไม่ออกว่าเราอยู่ไหน คิดไม่ออกเลย ถ้ามันยังเป็นอเมริกา -- แต่นั่นไม่สำคัญ
ตำรวจคนหนึ่งมาหาบิช็อป - โอ ขอบคุณพระเจ้า พวกเอ็กซ์เมน ดูสิ คุณจะต้องทำ --

อะไรจะสำคัญกว่าจับตัวฟิทซรอย ยัดเขาลงในที่ๆไม่มีแม้กระทั่งหนู หรือไม่ก็จัดการเขาด้วยเครื่องมือสุดโหด
บิช็อป - หลีกไป
บิช็อป มัลคอม และ แรนดอล เปิดฉากระดมยิงใส่พวกมิวแตนท์วายร้ายทันที ผู้คนหนีกันอลหม่าน

บิช็อป คว้ามิวแตนท์วายร้ายรายหนึ่ง - หวังว่าแกคงสนุก เพราะ แกกำลังจะไสหัวกลับไป

บิช็อปเหวี่ยงวายร้ายเข้าช่องว่างของเวลาแต่มันกระเด้งกลับมา
มิวแตนท์วายร้าย - คุณตำรวจ มันเป็นการเดินทางเที่ยวเดียว คุณไม่รู้งั้นล่ะสิ ?

เราติดตามฟิทซรอยเข้าสู่ทางแคบๆที่มองไม่เห็นข้างหน้า เราตกอยู่ในกับดัก รายล้อมด้วยมิวแตนท์หลายคนที่เราได้จับตัวมา

พวกมิวแตนท์วายร้ายระดมยิงตอบโต้
พวกมันสังหารเพื่อนร่วมทีมของผมอย่างเลือดเย็น
มัลคอมกับแรนดัลเสร็จไปแล้ว ( ในต้นฉบับแรกสองคนนี้ดูจะตายยากกว่านี้นะ )

ไม่ นั่นมันไม่ถูกต้อง ผมทำเรื่องนี้ ผมควรถูกพวกมันฆ่าสิ

บิช็อปโกรธมากเร่งพลังอัดพวกวายร้ายกระเจิง

พวกเขาต้องตายก็เพราะผม ...

??? - คุณที่อยู่ตรงนั้น หยุดสิ่งที่คุณทำเถอะ..
(เสียงห้ามบิช็อปที่กำลังโกรธเกรี้ยวดังมาจากด้านหลัง )

ทันใดนั้น ผมรู้ได้จริงๆว่าที่ไหนที่เราลงจอด
เพราะที่นั่น คือที่ๆมีพวกเขาอยู่

พวกฮีโร่ของผม

เอ็กซ์เมนมาถึงที่เกิดเหตุ

สตอร์ม - คุณเป็นใคร ?

พวกหนึ่งที่ย่าของผมเคยคุยถึง

บิช็อป - ไม่ ผมไม่ได้--

บิช็อป เหลือบไปด้านหลัง กองเพลิงยังไหม้ พวกวายร้ายยังก่อเรื่อง
บิช็อป - เราไม่มีเวลาสำหรับเรื่องนี้ เราต้องไปหยุดพวกมัน
ไซคล็อปไม่อธิบายอะไรมากครับ เขายิงอ็อพติกบลาสท์ใส่บิช็อปทันที
ไซคล็อป - เราจะจัดการคนหนึ่งก่อนแล้วค่อยไปจัดการคนอื่น
บิช็อป - คุณจะจับผมหรือ ?

บิช็อปปล่อยพลังใส่บิช็อปจนแว่นหลุด
ไอซ์แมนสวนกลับด้วยน้ำแข็งแช่บิช็อปเอาไว้ทันที - พอแล้ว
บิช็อปถูกแช่แข็ง

ผมถูกทำให้หมดแรงแต่ไม่ได้หูหนวก. ผมได้ยินพวกเขาไขปริศนาเรื่องผมให้ออก
แต่ถ้าคนเหล่านี้เป็นเอ็กซ์เมน ทำไมพวกเขาต้องมาสงสัยผมด้วย ?
ทำไมพวกเขาไม่ไปจัดการกองกำลังมิวแตนท์ที่ฟิทซรอยเคลื่อนย้ายมาที่นี่ ?

ไซคล็อป - ฉันจะเอาตัวเขาไปหาศาสตราจารย์ ..
สตอร์ม - เครื่องแบบของเขาดูคล้ายพวกเรา แต่ มีปืน ?
สถาบันซาเวียร์ เวสเชสเตอร์ นิวยอร์ก

ผมตื่นขึ้นมาในห้องหน้าตาพิลึก

บางคนเคยบอกว่า การตื่นขึ้นมาจะรู้สึกว่าตัวเองดีขึ้น เมื่อพวกเขารู้ตัวว่า มันเป็นแค่ฝันร้ายเรื่องหนึ่ง

ใช่ ผมไม่เคยรู้สึกอย่างนั้น

แทนที่ ปรกติแล้ว ผมจะตื่นมาและรู้ตัว โอ ใช่ ผมได้ย้อนกลับไปในการตื่นจากฝันร้าย หวังว่าผมจะได้กลับไปสู่ความฝันอันนั้น

ตอนนี้ มันเลวร้ายกว่าที่เคยเป็น ผมติดอยู่ในอดีต โดดเดี่ยวยิ่งกว่าที่ผมเคยเจอ

ทุกคนที่ผมเคยรักได้จากไปแล้ว

บิช็อปหยิบเครื่องฉายภาพโฮโลกราฟของชาร์ด

??? - ความว่างเปล่ามันได้ผ่านไปแล้วจริงๆ ลูคัส
และที่นั่น ในชั่วขณะที่มืดมิดที่สุด ผมพบกับชายคนหนึ่งที่ผมมอบความรักให้เหมือนพ่อ

เขาเป็นผู้นำของกลุ่มของฮีโร่ที่ย่าของผมเล่าให้ฟังอยู่เสมอ

มิวแตนทฺที่ทำสิ่งที่ถูกต้องโดยไม่มีอะไรสำคัญกว่านั้น แม้กระทั่งในโลกที่อยากให้พวกเขาตายไป

เขาเชื้อเชิญผมให้เข้าร่วมกลุ่ม

ชาร์ล ซาเวียร์ได้ขอให้บิช็อปเข้าร่วมทีมเอ็กซ์เมน ( บิช็อปบูชากลุ่มเอ็กซ์เมนอยู่แล้วและคล้อยตามง่ายมาก )

แต่ผมไม่รู้สิ่งที่คิด จะตอบเขาว่าอย่างไรดี.

บางคนในกลุ่มพวกเขาดูไม่เหมือนกับที่ผมเคยจินตนาการ
( ในครั้งแรกที่พบกันยังไม่ค่อยเป็นมิตรเท่าไหร่ พวกเอ็กซ์เมนค่อนข้างประหลาดใจด้วยซ้ำที่ชาร์ล ซาเวียร์เอาชายที่ไม่รู้ที่มาที่ไป มาแนะนำว่าเป็นเอ็กซ์เมนคนใหม่ )

และบิช็อปได้พบกับแกมบิท ( ตอนนั้นแกมบิทอารมณ์ดีเขาออกจะต้อนรับบิช็อปด้วยซ้ำแต่บิช็อปมีทีท่าไม่เป็นมิตรกับเขามาก )

และ บางคนในพวกเขาคือความคุ้นเคยอันแสนเจ็บปวด ( ก็เรื่องวิทเนสส์ในอนาคตล่ะครับ )

นี่เป็นความจริงหรือความฝัน ?
(บิช็อปมองสตรอม เพราะ ครั้งหนึ่งพวกเขาเคยรู้สึกดีๆต่อกัน)

ชาร์ลซาเวียร์ - แน่นอน คุณจะไปเมื่อไหร่ก็ได้ บิช็อป นี่เป็นโรงเรียนไม่ใช่เรือนจำ แต่ ผมชอบที่จะให้คุณอยู่ที่นี่มากกว่า
บิช็อป - ผมขอเวลามากกว่านี้หน่อย
ชาร์ล ซาเวียร์ - คุณมีเวลาตามที่ต้องการเลย

ผมใช้เวลามากมายไปที่นี่  อดีตมากมายของผมที่ผ่านมามันไม่สำคัญ เช่นเดียวกับที่มันได้เกิดกับใครบางคนที่มีชะตากรรมเดียวกัน

ชาร์ล ซาเวียร์ - คุณรู้ว่า คุณจะไม่ได้มีแค่เวลาที่อยู่ในโรงเรียน

เคเบิ้ลมาเคาะประตู - ขอเวลาสักนาทีได้ไหม ?

เคเบิ้ล - ผมรู้ว่ามันเกินกว่าที่คุณคิดไว้มาก เราไม่ชอบพวกมันที่เหลืออยู่ พวกมันไม่มีความคิดที่จะไปจากช่วงเวลานี้

บิช็อป - แต่คุณมานี่โดยการเลือกมา ส่วนผมไม่มีทางเลือกมากนัก
เคเบิ้ล - ใช่ ผมมาที่นี่ด้วยสาเหตุหนึ่ง แต่ ผมคิดว่าคุณก็ด้วย นั่นคือไม่มีอุบัติเหตุใดๆในประวัติศาสตร์.

ผมจำคำพูดของเคเบิ้ลได้มาก มากจริงๆ ถัดจากนั้น
ผมเข้าร่วมกับเอ็กซ์เมน และ วางตนไว้ในกฏเกณฑ์เช่นเดียวกับที่ผมทำในกลุ่มเอ็กซ์เอสอี

เราต่อสู้กับศัตรูเก่า ( บิช็อปได้ต่อสู้กับฟิทซรอยที่ตอนนั้น ฟิทซรอยแพ้เพราะพยายามดูดพลังชีวิตของเคเบิ้ลแต่ส่วนหนึ่งของเคเบิ้ลมันไม่ใช่พลังชีวิต แต่เป็นเทกโนไวรัส )

และศัตรูจากยุกดึกดำบรรพ์

พุ่งผ่านกระแสเวลา และ ในที่สุดก็ทะลุไปถึงอวกาศ ( บิช็อปเคยเดินทางไปในอวกาศร่วมกับเด้ธเบิร์ดน้องสาวของจักพรรดินีไลแลนดราของจักรวรรดิชี อาร์ และ มีความรักต่อกันในช่วงหนึ่ง )

ในเวลานั้น ผมรักเอ็กซ์เมนเหมือนที่รักครอบครัวของผม
และ ผมเริ่มคิดได้ว่า บางที ฝันร้ายสามารถป้องกันไม่ให้เกิดได้ บางที ผมอาจจะทำอะไรสักอย่างที่นี่เพื่อเปลี่ยนมันให้หมด และ เราจะสร้างอนาคตที่แตกต่างออกไป

แต่ และแล้ว M-day

ผมได้ยินถ้อยคำของย่า ทุกที่ทางบนโลก มิวแตนท์เกือบทั้งหมดสูญเสียของขวัญอันสุดวิเศษ

ตอนนั้นไม่มีทารกมิวแตนท์อีกเลย

ผมไม่ได้เปลี่ยนแปลงสิ่งนั้น นี่คืออนาคตแบบเดียวกัน สิ่งที่เหมือนกันที่จะพากันย่อยยับนับล้านชีวิต

และจากนั้น สัญญาณสุดท้ายก็มาถึง

ชาร์ล ซาเวียร์ในเครื่องซีรีบรา - นั่น อาจหมายถึง การถือกำเนิดใหม่ของความหวัง
(วินาทีที่โฮปเกิด)
ทุกคนต่างพูดถึงมัน มิวแตนท์เกิดใหม่ ทารกเมสไซอาห์
แต่ไม่มีใครเคยเห็นอย่างที่ผมเคยเห็น
ไม่มีใครรู้ความหมายที่แท้จริง
สิ่งที่เธอโตมาเพื่อที่จะทำ

ผมบอกใครไม่ได้

ทั้งหมดที่ผมมีมันก็แค่ความทรงจำ และ ความทรงจำที่ไม่ได้พิสูจน์

บิช็อปขอไซคล็อปเข้าร่วมทีม
ไซคล็อป - ถ้านายอยากเข้าร่วมทีมนายก็ต้องมาให้ถึงไวกว่านี้
บิช็อป - ผมบอกคุณว่า ผมจะใช้ความสามารถสืบสวนที่ผมมีอยู่ในตัว...

นั่นผมโกหกผมต้องการตามหาทารกมิวแตนท์ด้วยตัวผมเอง
ไวท์ควีน - พวกพิวริไฟเออร์ไม่ได้ตัวทารก และ เอ็กแมนได้ไป

มันเกิดขึ้นอีกครั้ง ทุกสิ่งที่ผมรู้จักและรักมัน กำลังจะถูกพรากและทำลาย
มีแค่เวลานี้เท่านั้น ที่ผมสามารถทำบางสิ่งในเรื่องของมัน

ผมยังจำได้ถึงถ้อยคำของวิทเนสส์

" บุตรชายแห่งราชวงศ์แอสคานี่ได้ตัวเธอไปเป็นคนแรกและเขาจะเอาเธอจากไปจนกระทั่ง มันสายไปแล้ว "

" ผมรู้ว่ามันพูดถึงเคเบิ้ล ก่อนที่สก็อตและคนอื่นจะรู้สึกตัวเรื่องนั้น "

และ ถ้าเขาไม่ได้ข้ามเวลาไปพร้อมกับทารก นั่นเป็นเพราะว่าเขาทำไม่ได้

ผมรู้ที่ๆเขาจะไป เขามุ่งหน้าไปที่ๆไทม์แมชชีนถูกซ่อมแซม

ผมจึงตัดหน้าไปที่ฟอร์จแล็บ และ หลบการจับตาเงียบๆ

ผมไม่ได้เป็นแค่มิวแตนท์แต่เป็นผู้นำพาโชคชะตาที่เกิดมาเพื่อทำหน้าที่พิเศษ

ไม่อย่างนั้นชีวิตของผมก็คงมีสัมผัสพิเศษนิดหน่อย
ไม่ต้องแนะนำตัวกันมากเพื่อให้ผมพาตัวเข้าไปข้างใน ( บิช็อปอัดฟอร์จร่วงที่ประตู )

มันคงจะมีเรื่องสยดสยองในช่วงหนึ่งหรือสองวินาทีไม่มากไปกว่านั้น

อย่าคิดถึงสิ่งที่คุณจะเห็นหลังจากนี้ เลือดและเศษเล็กๆของกระโหลก

ให้คิดถึง ความตายของมนุษย์นับล้านและใบหน้าแม่ของคุณ

พ่อของคุณกอดคุณไว้แนบอกแน่นขนาดไหน

จงกระชากสิ่งที่นำพาและฝันร้ายจะต้องจบสิ้นเพื่อทุกคน

บิช็อปยิงเคเบิ้ลข้างหลังโดยไม่ต้องคิดมาก
ผมชื่อลูคัส บิช็อป เป็นเด็กแห่งอะตอม เกิดในอนาคตที่ไม่อาจมีชีวิตอยู่ได้ยาวนาน

ผมเกิดมาเพื่อสิ่งนี้

หรือ ไม่ใช่ผม ?

... ภาพสุดท้ายคือตอนที่บิช็อป เล็งปืนใส่โฮปในตอนเมสไซอาห์ คอมเพล็กซ์

The Time and Life of Lucas Bishop 02 | รัฐของตำรวจ

ดีทรอยท์ ..
ในอนาคตอีก 60 ปี
"พวกเขาบอกว่า มีอาชญากรรมบางอย่างเกิดขึ้น"

"ผมไม่เห็นว่า มันมีอะไรอย่างนั้น"

"มีเพียงหนึ่งหรือสองสาเหตุที่คนจะขโมยของ นั่นเพื่อ อาหาร หรือ ความสนุก"

"สมัยผมเป็นเด็ก ผมขโมยเพราะว่าผมหิว"

"แต่ ชายคนนั้นได้สอนผมว่าจะขโมยอย่างไร ? มิวแตนท์ที่เรียกตัวเองว่า วิทเนสส์(ผู้เป็นพยาน) ? " (ชายที่บิช็อปพบตอนจบเล่ม 1 )
บิช็อปข้ามถนนไม่ทันระวังเลยโดนมอร์เตอร์ไซด์ตำรวจที่คุ้มกันรถคันหนึ่งมา
ในกลุ่มชน วิทเนสส์มองมา ยิ้มและขยิบตาให้เขา

"สำหรับเขา ผมสาบานได้เลยว่า เขาคิดว่าการขโมยเป็นเรื่องสนุก "

พวกตำรวจพุ่งเข้ามาดูบิช็อป
ตำรวจ - แกพยายามทำอะไรไอ้หนู ? จะฆ่าตัวตายเรอะ ?

" เขายังเป็นมือโปรชั้นเยี่ยม. คุณกำลังจะเข้าสู่ โลกที่ปราศจากเหตุผลที่ควรจะจ้างงานมิวแตนท์ "
ตำรวจ - แกพยายามทำอะไรไอ้หนู จะฆ่าตัวตายเราะ ? โอ้ นรกชัดๆ ไอ้นี่มันมิวแตนท์ !
" มีเพียงวิธีเดียวที่จะเอาบางสิ่งมาได้ -- ภายนอกค่ายกักกัน -- ก็คือใช้ทุกวิถีทางที่จะ เอา มันมา "

"และด้วยอาชีพช่วงชิงวิ่งราว , เวลาคือทุกสิ่งทุกอย่าง "

บิชอปเหลือบมอง ท่าทางเขาจะไม่ได้เป็นอะไรมาก และ ..
พอรู้ว่าบิช็อปเป็นมิวแตนท์
ตำรวจ - แกต้องมากับฉัน ไอ้หนู --
มีเสียง วู้มดังขึ้น --

" เราทำกันอย่างนี้เป็นประจำ สองครั้งก่อนหน้านี่ เกิดขึ้นใน พิทส์เบิร์ก ที่เหลือเกิดขึ้นใน โทเลโด้ "

บิช็อปรีบผละหนีตำรวจ ขณะที่รถคันที่ตำรวจคุ้มกันอยู่ปลิวออกไป และ ตำรวจระดมยิงใส่บิช็อป แต่เขาสามารถดูดซับพลังงานของปืนที่ตำรวจใช้ได้

"ต้องคุ้ยหาวิธีการหนี ที่คุณฝึกหัดอยู่ในหัวมาเป็นหลายร้อยรอบ "
ในที่สุดเขาก็ถูกยิงเข้าจนได้ ( ดูเหมือนพลังดูดซับใช้ได้แค่มือ )

" ผมไม่ได้เกิดมาเป็นอาชญากร แต่ผมกำลังจะเป็นอาชญากร จงขอบคุณการเกิดมาของผมเถอะ "

" เพราะ ผมโชคไม่ดีพอที่ได้เกิดมาเป็น เด็กแห่งอะตอม "

ท่ามกลางการระดมยิง บิช็อปรอดมาได้เขากระโดดเกาะรถบรรทุกคันที่ปลิวไปออกมา

เวลาและชีวิตของลูคัสบิช็อป ตอนที่2 รัฐของตำรวจ
เป้าหมายของพวกเรามีแค่รถบรรทุกอาหาร เพราะว่าในนั้นมีสองอย่างที่เราต้องการคืออาหารและเซลล์พลังงาน อย่างอื่นๆแทบไม่มีประโยชน์ ไม่มีสิ่งกีดขวาดใดๆกล้าต่อกรกับมิวแตนท์

วิทเนสส์ -  เราได้อะไรจากนั่นมาบ้าง ?
บิช็อป - โปรตีนเนย อีกแล้ว. แอปเปิ้ลสังเคราะห์อีกแล้ว.

เรามีแผนมุ่งหน้าไปทางตะวันตกที่เราได้รายงานมาว่าสามารถปลดรหัสในตัวมิวแตนท์ได้อย่างง่ายดาย

ทั้งหมดที่เราต้องการคือพลังงานและอาหาร. แม้กระทั่งถ้ามันพอจะเป็นอาหารได้ อีกและอีกห

นั่นไม่ใช่สิ่งที่วิทเนสส์ดูจะพอใจ

เมื่อเวลาผ่านไป ผมเริ่มจะประหลาดใจที่ต่างคนต่างจำเป็นต่อกันและกันมากกว่า


บิช็อปเดินทางไปกับวิทเนสส์ที่เขาเจอในตรอกพวกเขาร่วมมือกันขโมยและร่วมทางกัน
เขาเป็นตาแก่ที่ต้องใช้ไม้เท้าช่วยเดิน ผมยังวัยรุ่น ฉลาดและปราดเปรียว ผมเรียนรู้ได้ทุกอย่างที่เขาสอนให้ผม (ใช้ไม้เท้าคุ้นๆไหมครับ ... )


ส่วนเรื่องของ เอ็กซ์เมน น่ะหรือ ( พวกเขาคุยกันบนรถ )
วิทเนสท์ - พวกเอ็กซ์เมน ? พวกเขาเป็นกลุ่มเด็กน้อยๆ. ที่ต่อสู้กับพวกคนอื่นๆอยู่เสมอ , มีการทางที่จะเป็นแบบนี้ มีทางที่จะเป็นแบบนั้น. ฉันสาบานได้เลยว่า นั่นเป็นสองทางที่พวกมิวแตนท์ระยำเหลือให้เห็นอยู่บนโลก และ พวกเขาจะยังคงเหวี่ยงกับปั้นใส่พวกคนอื่นๆต่อไปทีละคน
( วิทเนสส์ พูดถึงเส้นอนาคตที่พวกเอ็กซ์เมนบอกว่าแตกออกเป็นสองทางตั้งแต่โฮปเกิดขึ้นมา ในเหตุการณ์เมสไซอาห์คอมเพล็กซ์ )
บิช็อป - แล้วคุณเคยเห็นเธอหรือเปล่า ?
วิทเนสส์ - ใครเหรอ ?
บิช็อป - คุณรู้จักเธอ.
วิทเนสส์ - วาาา.. แม่ผมแดงที่มีแค่หนึ่งเดียวน่ะเหรอ ?

วิทเนสส์เอนหลังพิงเบาะบอกว่า - นรกน่า ได้มองดูเธอ ก้มลงไปสูดกลิ่นตัวของเธอด้วยตัวฉันเองเลย
บิช็อป - งั้นทำไม ไม่ใช่เพราะคุณ ? หรือคนอื่นๆใช่มั้ย ? เธอถึงเป็นมิวแตนท์เพียงหนึ่งเดียว

วิทเนสส์ - โอ้ เธอคิดว่า เธอได้รับโอกาสให้ทำสิ่งที่ฆ่าใครสักคนงั้นเหรอ ?
บิช็อป - ถ้าสิ่งนั้นหมายถึงความปลอดภัยของโลกล่ะก็ ? แน่นอน.
วิทเนสส์ -มันก็จริง แต่มีเพียงเวลาเดียวที่เธอควรจะเข้าใจเอาไว้ โอกาสเดียวคือขณะหนึ่งที่สัตว์ประหลาดได้ถือกำเนิดมา และ เชื่อฉันเถอะว่า ดวงวิญญาณที่กล้าหาญต้องผ่านความยากลำบาก
วิทเนสส์ - แต่บุตรชายแห่งราชวงศ์แอสคานี่ได้ตัวเธอไปเป็นคนแรก และ เขาเอาตัวเธอไป...จนกระทั่ง มันสายเกินไปแล้ว. ( พูดถึงคาเบิ้ล )

ผมไม่รู้จริงๆว่าใครคือคนที่เขาเล่าให้ฟังจนกระทั่งหลายต่อหลายปีผ่านไป.

บิช็อป - งั้น อะไรต่อ -- เธอมีพลังตั้งแต่เกิดเลยหรือเปล่า ?
วิทเนสส์ - อ่า ไม่หรอก แต่ ปัญหาเริ่มก่อตัวขึ้นจริงๆตั้งแต่เธอใช้พลังได้.

วิทเนสส์ - เธออยากฟังเรื่องนี้จริงๆหรือ ? ใช่ ฉันคิดว่าเธอคงอยากฟัง  เด็กชายคนหนึ่งที่วัยเด็กของเธอก้าวผ่านช่วงเวลาของสัตว์ประหลาด. ทั้งหมดน่าหลงไหลเหมือนกับ เรื่องของฮิทเลอร์ ,เรื่องของเดอ มาร์ควิส  เดอ ซาด ( นักเขียนวรรณกรรมแนวอีโรติกชาวฝรั่งเศส ผู้บัญญัติศัพท์คำว่า ซาดิสท์)
บิช็อป - ชี้ชัดหน่อย ว่าใคร ? บอกผมมาได้แล้ว.

วิทเนสส์ - เวลาผ่านไป เด็กผู้หญิงได้เดินทางกลับมา ..มันเกินคาดไปหมดเสียด้วย(เมสไซอาห์ วอร์). เธอคือพลังอันเต็มเปี่ยมที่มาหยุดยั้ง และ มีการกรีดร้องโหยหวนและขบกัดฟันด้วยความเจ็บแค้น จากนั้น... เหมือนกับที่ฉันบอก พวกเขาคือกลุ่มของเด็กทารก ที่ยืนหยัดอยู่จนกระทั่งช่วงเวลาที่ขมขื่นจบลง
ผมขับรถข้ามประเทศ ตั้งใจฟังเรื่องราวของเธอ.

มิวแตนท์คนที่สร้างความระยำให้ทุกสิ่ง

สนุกดี ที่หลายปีผ่านไป ผมก็ยังข้ามไปๆมาๆในประเทศเดิมพยายามค้นหาตัวเธอ

และ ผมไม่ได้หมายถึง เรื่องตลกโปกฮา

บางครั้ง ผมคิดว่า ชีวิตจะพลิกผันให้คุณกลับมาสู่เส้นทางเดิมที่คุณเคยเดินทางสมัยเด็กๆเพื่อสอนบทเรียนเรื่องหนึ่งให้คุณ

นั่นคือ บทเรียนกำลังจะเกิดขึ้น

คุณไม่มีทางรู้ในตอนนั้น และ คุณไม่รู้ในตอนนี้

บิช็อป หันไปมองเก้าอี้นั่งข้างๆ พบว่า วิทเนสส์ได้หายตัวไปแล้วในวันหนึ่ง
ลาสเวกัส เนวาด้า

ตาแก่ได้หายสาบสูญไปกลางทาง. หลังจากนั้น ผมได้ตระหนักถึงเรื่องนี้ที่เขาทำ เขาเพียงแวะมาเยี่ยมและหมดเวลาแล้ว.

ด้วยการจากไปของเขา ผมตั้งหลักอยู่ด้านนอกของสิ่งที่เราได้ยินมาคือค่ายของมิวแตนท์แห่งสุดท้ายบนโลก

ปรากฏว่า ที่นั่นมีข้อตกลงง่ายๆข้อหนึ่งกับ รัฐบาลของอเมริกา คุณไม่กวนเรา เราจะไม่กวนคุณ

นั่นแปลว่ามีแรงกดดันจากสาธารณชนหลังจากเหตุนองเลือดของกบฏฤดูร้อน

รัฐบาลตอบสนองโดยการโยนเงินทุนกระจ้อยร่อยให้มิวแตนท์เพื่อสร้างโรงเรียนและฟาร์ม

นี่ช่วยให้ทุกคนคิดว่า ปัญหาเรื่องมิวแตนท์ ได้จัดการลงตัวแล้ว  ลงทุนครั้งเดียวและเก็บเกี่ยวผลประโยชน์นาน

ผมจำใครไม่ได้ในตอนแรก และ จากนั้น ...

บิชอปได้เจอกับย่าและน้องสาวของเขาในค่ายนี้ เขาดีใจจนน้ำตาร่วง

ย่าของบิช็อปพุ่งเข้ามากอดเขาแน่น
ย่าบิช็อป - มันเรียบร้อยดีเด็กน้อย เราทั้งหมดเรียบร้อยดีแล้วล่ะ ตอนนี้

พวกเขาหนีออกมาจากอ่าวชีพส์เฮด เหมือนกับผม

เป็นเวลาชั่วขณะหนึ่ง มันดูเหมือนกับวันคืนก่อนเก่า

ไม่เป็นอย่างนั้นหรอก วันคืนก่อนเก่ามันยอดเยี่ยมทั้งหมด..แต่อย่างน้อยเราก็ยังได้อยู่ด้วยกัน

และผมมีเรื่องมากมายอยากถามย่าของผม

บิช็อป - ย่าเคยบอกผมเรื่องผมแดงเพียงหนึ่งเดียว. ที่ว่า ถ้าเธอไม่ถือกำเนิดมาเลยนั่นจะไม่มีทั้งพ่อและแม่
ย่าบิช็อป - นั่นถูกต้องแล้ว

บิช็อปซบลงตักของย่าและบอกว่า - แต่มันคง...ไม่ควรเป็นอย่างนี้ โลกนี้คงดีขึ้นมากถ้าไม่มีเธออยู่ ? แม้ว่า ถ้านั่นจะหมายถึงไม่มี พ่อ กับ แม่ ใช่ไหม ?

ย่าบิช็อป - ฟังย่านะบิช็อป นั่นจะไม่เปลี่ยนสิ่งที่เกิดขึ้นไปแล้ว และ มันไม่สมเหตุสมผลเลยที่จะเติมเต็มหัวใจของหลานด้วยความเกลียดชังต่อใครสักคนที่อยู่ห่างไกล. จงคิดถึงสิ่งที่หลานมีในที่นี้และตอนนี้เถอะ
แต่คล้ายกับทุกสิ่งทุกอย่างในชีวิตของผม วันเวลาที่ดีไม่เคยยั่งยืน

รัฐบาลใหม่ตัดสินใจว่าพวกเขาไม่ยอมจ่ายเงินเพื่อมิวแตนท์มากไปกว่านี้อีก

พวกเขาเรียกมันว่า " การปลดแอก "

นั่นหมายความว่า เราต้องปกป้องชีวิตของเรากันเอง

และพยายามหางานในโลกที่ยังเกลียดพวกเรา


คุณเห็นคนไร้บ้านในช่วงเวลาของคุณ และ คุณคิดว่า พวกเขาต้องทำอะไรสักอย่างเพื่อรับมือมัน

ย่าของผมไม่ได้ทำอะไรเพื่อรับมือมันเลย

ย่าของบิช็อปไอหนักและฟุบลงไป

เธอเสียชีวิตในคืนถัดมา

ไม่มีใครใส่ใจร่างของเธอ

นั่นเป็นเรื่องที่จะเกิดกับ มิวแตนท์ และ ทั้งหมด
 หลายปีผ่านไป
เราค้นพบดินแดนแห่งหนึ่งให้พักอาศัย ไม่มีแก้ส พลังงาน หรือ น้ำ

เต็มไปด้วยแมลง คิดดูสิ คุณไม่ต้องไปใส่ใจเรื่องของไร้ประโยชน์

ด้านนอกกำแพงซอมซ่อ คือ การสู้รบบนท้องถนนยังดำเนินต่อไป  มิวแตนท์กับมนุษย์ได้ฟาดฟันใส่อีกฝ่ายหนึ่ง

แต่เราได้งานดีๆที่เหมาะกับตัวเรา

แก๊งค์มิวแตนท์รังสีวางอำนาจเหนือมิวแตนท์คนอื่น

ขณะเดียวกันตำรวจมิวแตนท์ที่เรียกว่า X.S.E เริ่มกำหราบพวกแก๊งรังสี

แต่มันเป็นสงครามของพวกเขา ไม่ใช่ของผม ผมหลบซ่อนตัวจากคนอื่นๆ ยกเว้น ชาร์ด. และ ผมจะทำทุกสิ่งทุกอย่างที่จำเป็นเพื่อดูแลเธอ

ย่าของเราไม่ได้ปล่อยเราไว้เพียงลำพัง

มิวแตนท์ที่ชื่อว่า แฮนค็อก ( คนละคนกับในหนังที่วิล สมิธเล่นนะครับ )

เพื่อนคนหนึ่งของเธอจากค่ายในเวกัส คอยดูแลเรา

แน่นอน เขาตาบอด

ปรกติแล้ว เขา(แฮนค็อก)จะคอยดูต้นทางให้เรา

ผมเลี้ยงดูพวกเราด้วยวิธีการเดียวที่ผมรู้ว่าเป็นยังไง : งานเล็กๆในใจกลางสงครามระหว่างแก้งค์และ เอ็ก.เอส.อี ( เป็นขโมย )

แต่หลายปีผ่านไป มันยากยิ่งขึ้นที่อยู่ใต้สัญญาณเรดาร์

พวกแก๊งค์ไม่ได้ต้องการทำการเป็นส่วนใหญ่แต่พวกเขาต้องการการทำการทั้งหมด

และพวกมันเก็บพวกฟรีแลนซ์ไปจำนวนมาก เช่นเดียวกับ ตัวผม

พวกมันเก็บแฮนค็อกเป็นรายแรก(แฺฮ็นคอกแค่สัมผัสได้ว่าจะมีใครมาใกล้ แต่ไม่รู้ว่าเขาจะทำอะไร เลยโดนเสียบหัว )

จากนั้น  พวกมันมาหาพวกเรา
ผมจำที่ผมคิดว่า " ไม่ใช่ ไม่ใช่น้องสาวผม แกต้องการฉันใช่ไหม."

"แต่ไม่ น้องสาวของผม ไอ้พวกลูกหมา " ( พวกแก๊งค์พุ่งไปหาชาร์ด )

" ความโกรธที่พุ่งกระฉูดได้กระตุ้นมันออกมา"
(พลังงานสีแดงพุ่งพล่านออกมาทั้งสองมือของบิช็อป)

"พลังงานมิวแตนท์ของผม"
(เขาฉีกร่างพวกแก๊งค์สองคนในพริบตา)

"ช่างคล้ายกับเอ็กซ์-แมน"
กลุ่มเอ็กซ์.เอส.อี จับเราได้ในเวลาไม่ถึงนาที
พวกเขาจับผมขังในห้องเพียงไม่กี่ชั่วโมงและจากนั้น

บิช็อปพูดกับเอ็กซ์.เอส.อี คนหนึ่ง - ฉันต้องเจอน้องสาวของฉัน ไอ้ลูก---
เอ็กซ์.เอส.อี ไม่รอให้พูดจับ ชักปืนยิงใส่บิช็อปทันที

บิช็อปโดนยิงเข้าไหล่เลือดอาบ - อะไรนี่ แกทำนรกอะไรกันนี ?

เอ็กซ์.เอส.อี - น่าสนใจมาก

บิช็อป - ไปให้ไกลเลย แกบ้าไปแล้ว
แล้วเอ็กซ์.เอส.อี ก็กระหน่ำปืนแสงใส่บิช็อปจนพรุน
ผมไม่ได้สะกิดใจอะไรเลยจนกระทั่งหลังจากสิ่งที่ตำรวจได้ทำลงไป

มันเป็นการทดสอบผม

บิช็อปรวมรวมพลังแสงในตัวแล้วยิงกลับเอ็กซ์.เอส.อี คนนั้น - หยุดได้แล้ว

เอ็กซ์.เอส.อี - นั่นมันไม่ใช่กระสุน แต่เป็นพลังงานจลน์ประเภทหนึ่งที่อยู่ภายในตัว

พวกเขามองเห็นศักยภาพในตัวผมและยื่นข้อเสนอให้

เอ็กซ์.เอส.อี - งั้น คำตอบของนายล่ะ ?

บิช็อปคิดนิดหนึ่ง - ไม่ ถ้าไม่มีน้องสาวของผม
เราเริ่มต้นฝึกฝนกันหนึ่งสัปดาห์ให้หลังภายใต้การควบคุมของกัปตันที่ชื่อ ฮีเคท

เธอคือชิ้นส่วนของฝันร้าย

ช่างเหมือนกับครูฝึกบางคนของผม

ฟิซรอย - ฉันเทรเวอร์ ฟิทซรอย. งั้น อะไรที่นายจะทำเพื่อให้มีชีวิตอยู่ ?
ฟิทซรอย สามารถดูดพลังงานมิวแตนท์และใช้มันในการเทเลพอร์ท
(ฟิทซรอยจับมือบิช็อปและแสดงการเทเลพอร์ทให้ดู)

ผมน่าจะหักคอเขาเสียตั้งแต่ตอนนั้นและที่นั่น.และกันตัวเองให้ปลอดจากความยุ่งยากทั้งหมดในภายหลัง
(เทรเวอร์ ฟิซรอย เคยเป็นศัตรูของเอ็กซ์ฟอร์ซรุ่นก่อตั้งที่มี เคเบิ้ลเป็นคนนำทีมครับ )
ผ่านไปหลายปี ชาร์ดกับผมทำงานอย่างหนักเพื่อให้เข้ากับทีมได้

ผมได้นึกถึงเรื่องราวที่ย่าเคยเล่าให้พวกเราฟัง เรื่อง เอ็กซ์เมน

และคุณรู้ว่า มันรู้สึกคล้ายกับสิ่งที่อยู่ในส่วนลึก ผมเคยมีครอบครัวมาเป็นเวลานานแสนนาน

เอ็กซ์เอสอีคนหนึ่ง - ฉันคิดว่าแหล่งข่าวของนายทำให้เราเคว้ง ไม่มีอะไรที่นี่เลย.

ฟิทซรอยได้เอาตัวเองเข้าสู่ปัญหาหนักและพยายามกู้ชื่อตนเองโดยการให้ข่าวเรื่องแก๊งมิวแตนท์ทีชื่อว่า ไฮด์เอ้าท์
บิช็อป - ไอ้ลูกหมา
ชาร์ด - เขาไม่ใช่คนก่อเรื่องนี้ให้เรา -- ส่งเรามาเจอความว่างเปล่า
บิช็อป - ใช่สิ งั้น ทำไมแฟนของเธอส่งเรามานี่ล่ะ ?
( ฟิทซรอย มีความสัมพันธ์กับชาร์ดครับ )
ชาร์ด - ลูคัสนายก็รู้ว่าเราไม่อนุญาติให้มี แฟ--
(มีกรงเล็บกำลังคืบคลานเข้าใกล้ชาร์ดช้าๆ)

โอ้ จะอะไรก็เถอะ ผมขอโอกาสให้กลับไปยังชั่วขณะนั้นในตอนนี้

ผมจะอุทิศทุกอย่างเพื่อตรวจสอบรอบๆให้เร็วกว่าตอนนั้นสองวินาที
พวก ไฮด์เอ้าท์คือ เอ็มเพลท ทั้งกลุ่ม

พวกมันคือแวมไพร์ที่ชอบกัดกินร่างของมิวแตนท์ทางปากเล็กๆที่อยู่บนมือทั้งสองข้าง
(ชาร์ดเสร็จพวกมันเป็นรายแรก และ พวกมันมากันเป็นฝูง )

พวกมันคงอยู่ทุกแห่งหนและฟิทซ์รอยรู้เรื่องนั้น
บิช็อป - ชาร์ด

เอ็กซ์เอสอีมีนโยบายทำลายพวกเอ็มเพลทตั้งแต่ครั้งแรกที่พบ พวกเขาลงความเห็นว่ามันเป็นสิ่งอันตรายเกินกว่าจะปล่อยให้รอดชีวิตอยู่

ชาร์ดกลิ้งลงกับพื้นเธอดูร่างของเธอกลายเป็นสีดำสนิท
ไม่ต้องสังสัยเลยว่า ผมยินดีตัดแขนของผมไปสักข้างจะดีกว่า

ดูแลเธอด้วย ย่าของผมเคยสั่งเอาไว้

พวกเขาจัดการแวมไพร์ราบคาบ

เอ็กซ์เอสอี มีแฟ้มรายละเอียดของมิวแตนท์ที่รู้จักทั้งหมดในพื้นที่
ผมเลือกกดปุ่มหนึ่งในพวกที่ไม่ธรรมดา
(บิชอร์ปพาชาร์ดตามหาตัวมิวแตนท์ที่รักษาเธอได้)
ตาแก่คายันที่ถูกเรียกว่า เลอโบ.
ผมรู้จักเขาในชื่อว่า วิทเนสส์
(เฉลยนะครับ คายัน , เลอโบ , หัวขโมย เป็นเอ็กซ์เมน ชายคนนี้คือ แกมบิท หรือ ใครบางคนที่อ้างชื่อแกมบิทกันแน่ ? ปัจจุบันเรื่องนี้ก็ยังไม่เฉลยชัดว่า วิทเนสท์ คือ แกมบิท ในอนาคตจริงหรือเปล่า )

วิทเนสส์ - โอ หวัดดี พ่อหนุ่ม ฉันเห็นแล้วว่าเธอต้องเปลี่ยนทีม เข้ามาพักก่อนดีไหมคู่หูเก่า ?
บิช็อป - ผมไม่ได้มาที่นี่เพื่อเอ็กซ์เอสอี แต่ ผมมานี่เพื่อน้องสาวของผม.

ในห้องรักษาตัวอุปกรณ์เพียบ
บิช็อป - คุณช่วยเธอได้ไหม ? หรือ มันสายไปแล้ว ?
วิทเนสส์ - โอ้ เธออยู่ในนั้น ที่ไหนสักแห่ง. ภายใต้ผิวหนังลงไปทั้งหมดคือพิษโสโครกที่ไหลเวียนในเลือดของเธอ เราต้องดึงเอาตัวเธอออกมา


วิทเนสส์ - ฉันทำเรื่องนี้ เพราะฉันอยากได้บางอย่างจากเธอ
บิช็อป - ได้ อะไรล่ะ
วิทเนสส์ - นายออกจากการเป็นตำรวจสักปี มาทำงานให้ฉัน.

วิทเนสส์ - หรือมีทางอื่นอีกล่ะ พ่อหนุ่ม ? ปล่อยเธอไว้บนสิ่งนั้น แล้วดูเหมือนกับเนื่อสะโพกย่างด้วยแบตเตอรี่ ?

เขาถูก ผมไม่มีทางเลือก ถ้าผมเอาเธอกลับไปเอ็กซ์เอสอี เธอจะต้องถูกทอดทิ้งในทันที

ผมยอมรับข้อเสนอ

วิทเนสส์จัดการบางอย่างและใช้อุปกรณ์ยิงแสงออกมา - บอกสวัสดีน้องสาวของเธอสิ
สำนึกของชาร์ดถูกยิงออกมาด้วยแสงเขียว
ชาร์ด - ลูคัส
บิช็อป - ฉันอยู่นี่ชาร์ด ฉันอยู่ตรงนี้
สำนึกของชาร์ดดูหวาดกลัว
ชาร์ด - ลูคัส ฉันได้ยินนายแต่ ฉันหานายไม่เจอ โอ้ ลูคัสนายอยู่ไหน ฉันกลัวจัง ได้โปรด ลูคัส
ลูคัสวิ่งออกมาด้านนอกเพราะทนเห็นชาร์ดในสภาพนั้นไม่ได้

พวกมันบอกว่า อาชญากรรมทั้งหลาย เกิดขึ้น
ผมสาบานว่าจะจัดการฟิทซรอยอย่างที่เขาไม่เคยได้เจอมาก่อน

บิช็อปทุบกำปั้นลงดินด้วยความโกรธแค้น

อธิบายครับ
1. X.S.E หรือ Xavier's Security Enforcers เป็นชื่อทีมของกลุ่มที่เห็นด้วยกับแนวคิดของชาร์ลซาเวียร์ ปฏิบัติการเหมือนเป็นตำรวจในยุึคของบิช็อป ที่จริงน่าจะเรียกว่า ผู้คุมกฏมากกว่า
2. Emplate หรือ มาริอุส เซนต์ ครอยซ์ เป็นมิวแตนท์ที่มีพลังดูดพลังของมิวแตนท์ตัวอื่นๆ มีพลังทำให้มิวแตนท์ตัวอื่นกลายเป็นเหมือนตัวเองว่ากันตามตรงก็เหมือนแวมไพร์ล่ะครับ เปลี่ยนจากดูดเลือดเป็นดูดพลังมิวแตนท์ เราจึงเรียกมิวแตนท์ที่ถูกดูดซึมพลังและกลายเป็นสภาพคล้ายๆแวมไพร์นี้ว่า พวก เอ็มเพลท นอกจากนี้ยังมีพลังเทเลพอร์ทอีกด้วย
3. Trevor Fitzroy เป็นครูฝึกของกลุ่ม X.S.E มีพลังเทเลพอร์ท ( ที่เกิดจากการเปิดช่องว่างของเวลา ) และ สามารถสร้างประตูเวลาแต่ต้องดูดพลังชีวิตของมิวแตนท์ทุกคนที่ส่งไปด้วย ภายหลังจากทำให้ชาร์ดถูกฆ่าโดยพวกเอ็มเพลท เขากลายเป็นอาชญากรและหนีไปสู่ศตวรรษที่ 20 และบิช็อปก็ข้ามเวลาตามไปล้างแค้น ภายหลังเขากลายเป็นศัตรูอีกรายหนึ่งของโลกเอ็กซ์เมน
4. Witness ตัวจริงของชายคนนี้ ยังเถียงกันไม่จบว่า คือ แกมบิท เวอร์ชั่น อนาคตหรือไม่ เพราะนอกจากเป็นชาวคายันเหมือนกันและมีชื่อเรียกอีกชื่อว่า เลอโบ ( แกมบิท ชื่อ เต็มคือ เรมี่ เลอโบ ) รวมทั้งบิช็อปเห็นว่าใบหน้าของแกมบิทคล้ายกับวิทเนสส์ ก็ยังไม่มีเนื้อเรื่องตอนไหนฟันธงว่า เขาเป็นคนเดียวกันหรือคนละคน

2010-12-30

The Time And Life Of Lucas Bishop 01 | ถือกำเนิดเพื่อวายชนม์

แถบ อลิซ สปริงส์ ออสเตรเลีย 50 ปีนับจากปัจจุบัน มิวแตนท์คนหนึ่งชื่อ เบอร์นัม วิ่งหน้าตาตื่นเข้ามาในบ้าน
เบอร์นัม - คาดี !
คาดี - อะไรกัน... เบอร์นัม คุณมาทำอะไรที่บ้าน

เบอร์นัม - เราต้องไปจากที่นี่ เดี๋ยวนี้
คาดี - ฉันไม่เข้าใจ ไปจากที่นี่และจะไปไหนล่ะ ?

เบอร์นัม - ถ้าใช้เวลาอธิบาย มันจะสายเกินไป ได้โปรดเถอะ คาดี

ทั้งคู่ออกจากบ้าน ด้านนอกดูอลหม่าน

เบอร์นัม - บ้าเอ้ย ประกาศได้แพร่ออกไปเสียแล้ว...
คาดี - เบอร์นัม ?
เบอร์นัม - ไม่ต้องห่วง มาเถอะ เร็วด้วย.

คาดี - ฉันไม่ใช่เด็กแล้ว ฉันเป็นภรรยาของเธอ เธอต้องบอกฉันว่าเธอกำลังทำอะไร
เบอร์นัม - ฉันจับแรงสั่นสะเทือนที่แถบสัญญาณรักษาความปลอดภัยพุ่งขึ้นสูงสุด ในเวลาไม่ถึง 90 นาที นั่นแสดงว่าจะใช้กลยุทธ์ยิงระเบิดนิวเคลียร์...
           - ถูกต้องแล้ว ในที่ๆเรากำลังยืนกันอยู่นี่แหละ
 เบอร์นัมเตรียมการหนีไว้เรียบร้อย แต่ว่า ....
เบอร์นัม - แต่ ฉันต้องไปพบพวกเราด้านนอก
คาดี -  ได้โปรด เบอร์นัม ช้าลงสักนิด ...

เบอร์นัม - มาเถอะ ไม่งั้นเราจะพลาดเที่ยวบิน
คาดี - ฉันทำไม่ได้

เบอร์นัม - คุณแน่ใจนะ คุณหมายความว่ายังไง ?
คาดี -  ไม่ ฉันกลัวว่า เราจะเสียเด็กน้อยนี่ไป

เบอร์นัมตาโต - อะไรนะ ?
เบอร์นัมและคาดี บิช็อป มาทันเที่ยวบินสุดท้ายก่อนมิสไซล์ลูกแรก พวกเขาคือครอบครัวของผม

ชีวิตของผม มาจากหลายๆจุดเริ่มต้นที่ถูกควบคุมด้วยโชคและความสะพรึงกลัว
เย่ ผมโชคดีที่ยังมีชีวิตอยู่

แต่ผมได้เกิดมาสู่โลกที่น่าสะพรึงกลัว น่าจะเรียกว่า บ้าคลั่ง ยกเว้น ในสิ่งหนึ่ง -- สิ่งที่เป็นความเชื่อหลัก

นั่นคือ ผมเป็น เด็กแห่งอะตอม และ ผมได้เกิดมาเพื่อเหตุผลอย่างหนึ่ง

แล้วระเบิดนิวเคลียร์ก็ถูกยิงออกมา

เวลาและชีวิตของลูคัส บิช็อป ตอนที่1 ถือกำเนิดเพื่อวายชนม์
ศูนย์จัดการผู้อพยพ อ่าวชีพส์เฮด นิวยอร์ก 37 ชั่วโมงถัดมา ( สถานที่ๆ แม็ดดร็อกซ์ กับ ไลล่า ข้ามเวลาไปอีกเส้นอนาคตที่มีแค่ 2 หลังจากโฮปเกิดมา ในเหตุการณ์ เมสไซอาห์ คอมเพล็กซ์ )
คาดีและเบอร์นัมอยู่ท่ามกลางผู้อพยพ รอบๆมีเซนติเนลคอยคุมความสงบ
คาดี - ฉันไม่คิดหรอกนะว่าที่นี่มันจะปลอดภัย. คุณคิดเหรอว่า พวกเขาจะสามารถทำ --
เบอร์นัม - ชู่ว ตอนนี้นะ. ผมรู้จักชายคนหนึ่ง เขาเป็นตำรวจในเครื่องแบบ ในนอร์ธเจอร์ซี่ย์ ที่จะให้ที่หลบซ่อนตัวกับเราจนกว่าเราจะได้ --

"ครอบครัวของผมพยายามปิดบังประวัติส่วนตัว"

เซนติเนลตัวหนึ่งชี้ไปทาง คาดีและเบอร์นัม - ตรวจพบมิวแตนท์

" แต่ในเวลานี้ อเมริกาได้ยืนยันนโยบาย ไม่ต้อนรับมิวแตนท์ "

จึงเกิดการต่อสู้ระหว่างเซนติเนลและคาดี
แต่ คาดีและเบอร์นัมสู้เซนติเนลไม่ได้

ครอบครัวของผมถูกทดสอบ

การทดสอบกินเวลาไม่ถึงสามวินาที

ผู้พิพากษา - เขาสามารถปรับสภาพเนื่อเยื่อและเพิ่มระดับความทนทานได้ เธอดูดซึมพลังงานจากนั้นก็ปล่อยมันออกมา

พวกเขาถูกส่งตัวไปค่ายกักกันมิวแตนท์แห่งหนึ่งในอ่าวชีพเฮดส์ ที่มีชื่อเสียงด้านสุขลักษณะไม่ค่อยดี  แออัด และ ทำการทดลองที่ผิดกฏหมายกับมิวแตนท์

ผมควรจะรู้จักมันเหมือนเป็นอีกสิ่งหนึ่ง

บ้าน
อ่าวชีพส์เฮด เจ็ดเดือนให้หลัง
เบอร์นัมกำลังกอดคาดีไว้ เธอกำลังจะคลอด
เบอร์นัม - หมอในค่ายนี้ไปอยู่ไหน บ้าเอ้ย

มิวแตนท์1- เขาบอกฉันว่ามีคนไข้ วันนี้มันยุ่งมาก
มิวแตนท์2-ไอ้ลูก...

คาดี หวีดร้อง

เบอร์นัม - เขาไม่หายใจ พระเจ้า เขาไม่หายใจ ...

ลูคัส บิช็อป ออกมาแล้ว

เกือบทุกคนจำทุกสิ่งทุกอย่างในช่วง อายุก่อนสองหรือสามขวบไม่ได้
บางที ผมอาจคิดไปเอง แต่ ผมสาบานได้ว่า ผมจำได้ตั้งแต่สองวินาทีแรกตั้งแต่ผมถือกำเนิดมา

เบอร์นัมพยายามผายปอดลูคัส บิช็อปจนเขารอด

ผมจดจำการต่อสู้ได้ดี
ครอบครัวของผมก็สู้กันด้วย ครั้งหนึ่งพวกเขาเคยมีความสุขกัน แต่ ผมไม่เคยเห็นเหตุการณ์นั้นสักครั้ง ( คาดีกับเบอร์นัมดูจะมีปากเสียงกันบ่อยครั้ง )

แม่ของผมใช้เวลาส่วนใหญ่ของเธอกับมิวแตนท์คนอื่นๆในค่ายของเรา

ปรากฏว่า เธอสามารถสร้างม่านกั้นหัวใจได้ดีกว่าม่านกั้นวัตถุ

พ่อของผมดูจะใส่ใจผมแทบทุกเรื่อง

เขาไม่เคยเอ่ยอะไรมากมายแต่เขาจะอุ้มผมไว้แนบกายของเขา
ผมจำได้ถึงกล้ามเนื้อแน่นตึงบนแผ่นอก วิธีการที่เขายิ้ม ความรู้สึกปลอดภัยเมื่ออยู่ในอ้อมแขนของเขา

เมื่อเวลาผ่านไปจนผมได้สามขวบ เราได้สมาชิกใหม่ในครอบครัวอีกสองคน

น้องสาวตัวน้อยของผม ชาร์ด
และ ย่าของผมที่ไม่เคยเจอกันมาก่อน

ย่าบิช็อป - โอ้ พ่อหนุ่ม ฉันเคยฝันเรื่องของเธอด้วย

เธอไปอยู่ในค่ายอื่นและได้ยินเรื่องของเรา เธอพยายามขอย้ายค่ายอย่างหนัก ผมยังเด็กเกินไปที่จะถามว่าแค่ไหน
มันเป็นชิ้นส่วนของความโชคดีและหลังจากนั้น ผมก็ได้ขอบคุณสำหรับสิ่งนั้น

เราใช้เวลาด้วยกันมากเท่าที่ผู้รักษาความปลอดภัยของค่ายอนุญาต
ผมยังคงได้ยิงเสียงนุ่มละมุนที่เธอเล่าให้ผมฟังเรื่อง ฮีโร่ของมิวแตนท์

มิวแตนท์ที่ทำในสิ่งที่ถูกต้อง ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นก็ตาม แม้กระทั่งในโลกที่อยากให้พวกเขาตายไปให้หมด.

ผมได้ผลอยหลับและฝันถึงเรื่องของพวกเขา

เรื่องราวเหล่านั้น ดำเนินไปในหัวของผม ตลอดค่ำคืนอันยาวนาน
( นี่อาจเป็นจุดเริ่มที่บิช็อป บูชา เอ็กซ์เมนมาก ในครั้งแรกที่เขาได้ย้อนเวลากลับไปพบเอ็กซ์เมน )
(ในภาพมีใครๆกันบ้างลองจินตนาการกันเอานะครับ เชื่อว่าไม่ยาก)
เมื่อผมอายุได้ห้าขวบ มันเกิดความวุ่นวายในค่าย บางอย่างที่เป็นสิ่งใหม่ได้เริ่มต้นขึ้น

บางสิ่งที่พวกเขาจะทำกับพวกเราทั้งหมด

เหมือนที่ผมเคยเล่ามาก่อนหน้านี้ อ่าวชีพส์เฮด เป็นค่ายเพื่อการทดลอง

ดินแดนที่มีไว้ทดสอบเทกนิกใหม่ๆ

ดูสิว่าอะไรที่เราต้องอดทนอดกลั้น

เอาความบกพร่องออกไป.

บิช็อปดูหน้าแม่แล้วตกใจ - มะหม้า ?

หน้าของคาดียับเยินเหวอะไปข้างหนึ่ง

คาดี - เมื่อพวกมันทำอย่างนี้กับลูกและลูกหวีดร้อง ...
      - ลูกหวีดร้องกับสัตว์ประหลาด นั่นคือ สัตว์ประหลาดผมแดง เธอทำเรื่องนี้กับลูก ไม่ใช่พวกเรา
คาดี - นั่นคือ สัตว์ประหลาดผมแดง
( น่าจะเป็นการพูดถึงโฮป)
เบอร์นัมวิ่งมา - พระเจ้า คาดี เธอกำลังทำอะไรอยู่ ?
เมื่อถึงคิวของผมบ้าง

บิช็อปถูกผู้คุมรุมล้อม

ทุกครั้งที่ผมหรี่ตา

ทุกครั้งที่ผมขยี้ตา

ทุกครั้งที่ผมกระพริบตา

ผมถูกนำกลับไปสู่ชั่วขณะนั้น ( ตอนที่ถูกสักตัว M บนใบหน้า )

อีกครู่หนึ่ง พวกเขาก็เอาน้องสาวของผมมาในห้อง
ถ้าผมสามารถควักหัวใจของผมออกมาและขว้างใส่พวกมันได้ ผมจะทำ

แต่ผมใช้ได้แค่กำปั้นอันอ่อนแรงของเด็กห้าขวบ

กำปั้นที่ไม่สามารถทำอะไรได้ พวกมันไม่รู้สึกอะไรบนชุดเกราะเลย

เธอไม่ควรได้รับสิ่งนี้

ไม่มีใครสักคนในพวกเราควรได้รับสิ่งนี้

พวกฮีโร่ของมิวแตนท์ไปอยู่กันที่ไหน ?

ทำไมไม่มาหยุดยั้งสิ่งนี้ ?

บิช็อปถูกผู้คุมซ้อมหมอบราบ
มันไม่กี่สัปดาห์ที่อาการปวดหัวหายไป ผมเดินเล่นในค่ายและฟังที่ทุกคนคุยกัน พวกมันตีตราทุกคนด้วยจุด และ มันไม่ได้ใช้ใบหน้าที่ยังเหลือรอยแผลเป็น ( สรุปว่าการตีตราประทับมิวแตนท์ในค่ายไม่ได้ใช้การสักตัว M บนใบหน้า เหมือนที่ครอบครัวของบิช็อปโดน ... เจ็บฟรีครับ )

มิวแตนท์แว่นรัดผม - คิดว่าพวกมันตีตราสัตว์ประหลาด ?
มิวแตนท์หัวใส - ได้โปรดเถอะ
มิวแตนท์แว่นรัดผม - โฮป. ควรเรียกเธอว่าความสิ้นหวัง.

บิช็อป - ใครคือสัตว์ประหลาด ?
มิวแตนท์แว่นรัดผม - เธอเป็นใคร ครอบครัวของเธอไม่ได้เล่าให้ฟังหรือ ?
มิวแตนท์หัวใส - ถามครอบครัวของเธอดูสิ สัตว์ประหลาดตนใดที่สังหารมนุษย์ไปร่วมล้าน และ ถามพวกเขาดูสิว่าทำไมเราต้องมาอยู่ที่นี่.
มิวแตนท์แว่นรัดผม - เยี่ยมเลย มันไม่นานเอาเลย ...
มิวแตนท์หัวใส - เฮ้้ย แกจะคุยเรื่องนี้ต่อหน้าเด็กจริงเหรอ ?
กลับมาที่พัก บิช็อปถามย่าของเขาเกี่ยวกับเรื่องของสัตว์ประหลาดผมแดง
ย่าของบิช็อป - อย่าไปฟังเขาเลยเด็กน้อย. พวกเขาไม่ได้อยู่ด้วยในตอนนั้น เรื่องราวได้ถูกบิดเบือนไปทั้งหมด
บิ็ช็อป - เล่าเรื่องของเธอ หน่อยสิครับ คุณย่า เรื่องสัตว์ประหลาด
ย่าบิช็อป - อ่า ตอนนี้ เธอไม่ได้เป็นสัตว์ประหลาดหรอกลูคัส ย่าอยู่ใกล้ๆตอนที่เธอเกิิดมา และ เวลานั้น พวกเราต่างปลาบปลื้มยินดี
" ทุำำำกเรื่องราวของสัตว์ประหลาดที่เราพูดถึง -- มิวแตนท์ ดูเหมือนจะไม่มีใครจำเรื่องของแม่มด"
" แม่มด ? " ( หมายถึง สการ์เล็ท วิชท์ )
" สกาเล็ท วิชท์ ที่ร่ายมนต์ปีศาจบทหนึ่งใส่มิวแตนท์ทุกแห่งหน "
" เกือบทั่วทั้งโลกใบนั้น มิวแตนท์ได้สูญเสียของขวัญพิเศษ ( พลังพิเศษ ) และ ไม่มี ทารกมิวแตนท์เกิดใหม่อีกเลย "
ย่าบิช็อป - ถ้าเด็กผู้หญิงที่เราเรียกว่า สัตว์ประหลาด ไม่เคยเกิดมา ก็จะไม่มีทั้ง เธอและ ชาร์ด
" นั่นคือสาเหตุว่าทำไมเราถึงตื่นเต้นกันนักเรื่องของเด็กผู้หญิงที่เป็นทารกมิวแตนท์คนแรกในรอบหลายปี "
" เธอมอบความหวังให้กับพวกเราทั้งหมด "

ในภาพเป็นทารก โฮป ตาเปล่งแสงเขียว ( ผมว่าภาพนี้ดูชั่วร้ายจริงๆด้วย )
"ผมไม่มีโทรทัศน์ ไม่มีหนังสือ ไม่มีหนังสือการ์ตูน ไม่มีภาพยนตร์ ไม่มีดนตรี."

" เรื่องเล่าของคุณย่าคือสิ่งที่ใส่ไว้เต็มหัวของผม"

" เรื่องราวแห่งการมาถึงของทารกคนนั้น ( โฮป )"

" การสังหารหมู่เด็กๆเกิดขึ้นในอลาสก้า มันเป็นการต่อสู้อย่างไม่เสียดายชีวิตระหว่างเอ็กซ์-เมน และ เหล่าผู้ต่อต้านที่บ้าคลั่งที่ต้องการสังหารมิวแตนท์ทั้งหมด "

" เรื่องราวทั้งหมดเหวี่ยงไปมารอบๆหัวของผม มันคล้ายกลับ เรื่องราวที่พวกคุณเคยได้ฟังเกี่ยวกับ วันคืนก่อนหน้าที่พระเยซูเจ้ามาประสูติ "

" คล้ายกับที่กษัตริย์ มีพระบัญชาให้สังหารหมู่เหล่าผู้บริสุทธิ์ในนครเบธเลเฮมเพื่อป้องกันการจุติจากสรวงสวรรค์ของราชันย์ของพวกชาวยิว "

"และ จากนั้น ... "
" นรกได้มาถึงบ้าน.. "
( เหล่าเซนติเนล กำลังห้ำหั่นกับมิวแตนท์ในค่ายกักกัน คาดว่า เหล่ามิวแตนท์คงเหลืออดกับการกดขี่)

" หลังจากเหตุการณ์นั้น พวกเขาได้ตั้งชื่อเหตุการณ์นั้นว่า กบฏฤดูร้อน "

บิช็อป ได้แต่หลบอยู่หลังเสา - โอ พระเจ้า พวกเขาก่อมันขึ้นจริง ....

" มันได้เอาทุกสิ่งทุกอย่างไปจากตัวผม "

" ผมได้เห็นร่างของพ่อป่นเป็นผุยผงในกำแพงแห่งเพลิง "
( พ่อของบิช็อปถูกเซนติเนลยิงลำแสงเข้าใส่ )
" ผมไม่เคยได้เอาใบหน้าแนบอกของพ่ออีกเลย "

" เช่นเดียวกันกับที่ ผมไม่เคยได้เห็นใบหน้าของแม่อีก "
( แม่ของบิช็อปกางม่านพลังหุ้มตัว ผมคาดว่าเธออาจเป็นคนปลุกระดมให้เกิดการกบฏในค่าย )" ความโกรธเกรี้ยวของเธอ ต่อรอยแผลเป็นบนใบหน้า ผมคิดไว้ว่าน่าจะเป็นอย่างนั้น , แค่ครั้งหนึ่ง ... "
( แม่ของบิช็อปดูจะสู้ได้บ้างแต่สุดท้ายแล้วก็ถูกเหยียบแบน เพราะเกราะของเธอกันได้แต่พลังงาน)

" ..เธอได้มองมาทางผมพร้อมกับสิ่งที่หนึ่งที่มีอะไรเกินกว่าความคับข้องใจ "

(บิช็อปวิ่งไปมองร่างของแม่ที่จมดิน)

" ผมได้ยินเสียงของคุณย่าก้องกังวานในกระโหลกครั้งแล้วครั้งเล่า :

" ถ้าเด็กผู้หญิงไม่ได้มาถือกำเนิด นั่นก็จะไม่มีทั้ง พ่อ  หรือ แม่ "
" แต่ เด็กผู้หญิงก็ได้เกิดมา "

" และ มันได้คล้ายกับว่า พ่อ หรือ แม่ ของผม ได้ ถือกำเนิดมาเพื่อที่จะต้องตาย "

( ความแค้นที่ไม่รู้จะไปลงที่ใคร บิช็อปเอาไปลงที่โฮป )
" ความโกลาหล และ การต่อสู้ และ การหลั่งเลือด ดำเนินต่อไป "

" ผมค้นหา ชาร์ด และ คุณย่าของผม ที่ยังอยู่ที่นี่ ที่ไหนสักแห่ง "

" ผมได้แต่ภาวนาให้พวกเขายังมีชีวิตอยู่ "

" หรือ อย่าให้ผมได้เห็น ( ศพ ) พวกเขาไม่ว่าจะเป็นที่ไหน "
บิช็อปเดินฝ่ากองศพและซากเซนติเนลบางตัว
จนกระทั่ง กองล่าสังหารมาพบเข้าและระดมยิงเข้าใส่ตัวเขา
" ผมจำไม่ได้เลย ว่าผมทำให้ค่ายพังทลายไปได้ยังไง -- ผมคงจะเป็นคนทำล่ะนะ. "
( หลังจากการจู่โจม ภาพตัดมาที่บิช็อปอยู่นอกค่ายที่ลุกเป็นไฟ  ในอุ้งมือของเขามีแสงสีแดง คาดว่าพลังพิเศษของเขาคงตื่นขึ้นแล้ว )

ภาพตัดมาที่เมืองใหญ่ผู้คนคับคั่ง
" ผมเพียงหวังว่า มันจะใหญ่โตพอที่จะหลบซ่อนตัว "
" ผมอายุได้เจ็ดขวด โดดเดี่ยว หิว และ มีรอยสักอันเบ้อเริ่มบนใบหน้า "

" ผมไม่เคยได้เห็นโลกที่อยู่ภายนอกค่าย "

" ทุกคนที่ผมเดินผ่านในช่วงนี้ดูจะมีแต่ชั้นไขมันโดยเฉพาะ หลังจากการประหารกลุ่มกบฏ "
 ( ดูสิครับอ้วนกลมกันทุกคน )

" ผมไม่มีความเชี่ยวชาญ ไม่มีความสามารถ ไม่มีกรอบเกณฑ์ใช้อ้างอิงในการจัดการความอลหม่านรอบๆตัว "

" ผมรู้สึกว่าจะนึกขอบคุณ การอ่านเขียนได้นิดๆหน่อยๆ ที่คุณย่าสอนผมมา "

" หลังจากผ่านไปพักหนึ่ง ผมไม่คิดถึงเรื่องพวกนั้นแล้ว "

" ผมคิดถึงแต่เพียงว่า จะทำยังไงกับความหิว"

และลงเอยเหมือนวงเวียนชีวิตทั่วๆไปครับ บิช็อปก็ขโมยเพื่อประทังความหิว
" ผมได้ยินเสียงไซเรนว่อน แต่ ไม่รู้ว่า พวกเขาเป็นอะไร "

" ไม่รู้ด้วย ว่าอะไรคือ ตำรวจ - รู้จักก็แค่ ผู้คุมในค่าย "

" แต่ผมรู้ว่าเสียงไซเรนเป็นเรื่องที่เกี่ยวกับผม ผมคงทำสิ่งที่ผิดพลาด และ เหมือนท้องฟ้าส่งเสียงอื้ออึงลงมาใส่ผม "

ภาพตัดมาที่ตรอกแห่งหนึ่ง ชายเงามืดพิงกำแพงทักทายบิช็อป
เขาคว้าแขนบิช็อปไว้

บิช็อป - คุณ คุณเป็นใคร ?
ชายคนนั้น ถอดหมวก เผยให้เห็นใบหน้า ( ลองพิจารณาเงาบนใบหน้าและตาดำๆอย่างนี้ดูสิ คุณคิดว่าใครครับ ? )
เอ็กซ์แมน - ฉันเหรอ ? ฉันคือ เอ็กซ์แมน คนนึง ( คำว่า X-man ถ้าไม่ใช่พูดถึง X-man ที่ชื่อเนธ เกรย์ จะหมายถึงคนหนึ่งในกลุ่ม X-men ).. และตอนนี้ น่าจะมีเพียงแค่คนเดียวในโลกอันกว้างใหญ่ใบนี้ โลกที่ได้ยัดเรื่องระยำใส่ตูดมิวแตนท์ของแก.
อธิบาย
1. Child of Atom ในโลกของมาร์เวล เป็น สแลงที่หมายถึง มิวแตนท์ มีหัวหนังสือ X-men ตอนหนึ่งชื่อ Children of Atom เป็นเรื่องของนักเรียนรุ่นแีรก

Twitter Delicious Facebook Digg Stumbleupon Favorites More