เรื่องที่ย่าของผมเคยเล่าไว้ครั้งนั้นที่ทำให้ผมหมดเรี่ยวแรง
ผมถามย่าว่าทำไมเอ็กซ์เมนไม่ทำอะไรก็ได้เพื่อหยุดพวกเซนติเนล ที่ค่าย หรือ กับชีวิตอันลำเค็ญของพวกเรา
ย่าบิช็อป - แต่พวกเขาทำนะ ลูคัส
" ย่ารู้ว่าเธออาจยากที่จะเชื่อสักหน่อย แต่สิ่งเหล่านั้นได้แย่ลงไปอีก "
(จากภาพเหมือนจะเป็นวูล์ฟเวอรีนกับเอ็กซ์23และด้านหลังเป็นใบประกาศจับที่พาดด้วยคำว่า ถูกสังหาร หรือ ไม่ก็ถูกจักกุม บนใบหน้าของมิวแตนท์บนใบประกาศ )
เวลาและชีวิตของลูคัสบิช็อป
ตอนที่สาม ชื่อของเขาคือบิช็อป และ ความว่างเปล่าจะยังเป็นเหมือนเดิมสมัยที่ย่าสาวกว่านี้มากๆ สงครามระหว่างมิวแตนท์กับมนุษย์ได้ดำเนินไปอย่างยาวนาน และ มันได้มาถึงสุดขีด
ทุกคนล้วนแต่ตึงเครียดที่สถานการณ์บีบเค้นได้จุดชนวนให้เกิดสงครามเต็มรูปแบบ และนั่นคือ ทั้งมนุษย์และมิวแตนท์มีคนที่ต้องการให้สงครามนี้เกิดขึ้น
กลุ่มภารดรภาพของมิวแตนท์วายร้าว .. เธอจำที่ย่าเล่าเรื่องของพวกเขาได้ไหม หรือไม่ได้ล่ะ ลูคัส ? ในทุกวิธีการ พวกเขาวางแนวทางเพื่อฆ่าผู้ประกาศนโยบาย
"ทำไมครับย่า ? "
ผู้ประกาศนโยบายหวาดกลัวมิวแตนท์และต้องการให้อนุมัติกฏหมายต่อต้านพวกเขา
น้ำเสียงฟังคล้ายว่า ชายคนนั้น ต้องการที่จะฆ่าฟัน
ย่าบิช็อป - ไม่หรอก ลูคัส เอ็กซ์เมนส์ไม่ฆ่า นั่นเพราะว่า พวกเขาไม่เห็นด้วยกับบางคน (แม็กนีโต) และ พวกเขาสู่เพื่อเคลลี่ ( วุฒิสมาชิก ผู้ประกาศนโยบายต่อต้านมิวแตนท์ ) และ ปกป้องเขา เพราะ พวกเขารู้ว่า นั่นคือการทำสิ่งที่ถูกต้อง
ถ้าเคลลี่ถูกพวกมิวแตนท์ฆาตกรรม ลองนึกดูสิ อนาคตที่เหมือนฝันร้ายต้องมาแน่ๆ
(ในขณะนั้น ถ้าวุฒิสมาชิกถูกฆ่ารัฐบาลคงปล่อยเซนติเนลกวาดล้างมิวแตนท์ทันที)
แต่ต้องขอบคุณ เอ็กซ์เมน ผู้คนได้เห็นเป็นครั้งแรกว่าไม่ใช่มิวแตนท์ทั้งหมดที่เป็นภัย พวกเขายืนยันสิ่งที่ว่า พวกเราสามารถมีชีวิตอยู่เคียงข้างกันได้
บิช็อป-งั้นทำไมพวกเรายังต้องอยู่ในค่ายกักกัน ?
ย่าบิช็อป - อนาคตควบคุมได้ยากมาก ลูคัส แต่ เราต้องมีศรัทธา ที่ว่า สิ่งนี้จะผ่านพ้นไป นั่นคือความหวังที่มีต่ออนาคต
ผมไม่ได้พูดกับย่า แต่ ผมปฏิเสธที่จะเชื่อย่า
พวกเขาอาจสู้เพื่ออนาคต แต่ ผมไม่คิดว่า พวกเขาจะสู้มากพอ
อุโมงค์ใต้ย่านอัพสเตทนิวยอร์ก
ผมได้นึกถึงเรื่องเล่าของย่าขณะที่ผมต้อนฟิทซรอยให้เข้าไปในโพรงของระบบอุโมงค์เก่า
ลือกันว่าพื้นที่แห่งนี้ถูกใช้เป็นเหมือนบ้านของเอ็กซ์เมนและฟิทซรอยเข้ามาเพื่อขโมยบางอย่าง --เราเชื่อว่ามันคือข้อมูลบางอย่างเกี่ยวกับอดีต
ผมอยู่ที่นี่ในฐานะตำรวจ แต่ ผมก็อยู่นี่เพื่อ ล้างแค้น ด้วย
เขาต้องชดใช้ในสิ่งที่เขาทำกับน้องสาวของผม ชาร์ด
บิช็อป พังอุโมงค์เป็นโพรง - แกอยู่ที่ไหน ?
ฟิทซรอยกำลังจับสมาชิกเอ็กเอสอีคนหนึ่งดูดพลัง - ตรงนี้ ลูคัส
ฟิทซรอยดูดพลังเอ็กซ์เอสอีจนเพียงพอ
ฟิทซรอย - ขอบใจที่มาโจมตี. ทำให้ได้ไปซักที
ฟิทซรอยเปิดประตูเวลา - แต่ ฝากสวัสดี น้องสาวแก แทนฉันด้วย ตกลงไหมล่ะ ?
แต่ไม่หนีไม่ทันครับ บิช็อป ยิงพลังใส่เสียก่อน
บิช็อป - แกจะได้บอกเธอด้วยตัวแกเอง แกจะมีเวลามากเพียงพอในแดนกักกัน
ขณะที่ ผมลากเขาออกไปจากอุโมงค์ ผมได้ยินบางอย่างที่แปลกประหลาด
มีเสียงบางอย่างแว่วมาให้บิช็อปได้ยิน
^^^^^มีเพียงเราที่ได้รู้ถึงสิ่งที่เธอสามารถทำสิ่งที่...^^^^
บิช็อป ค้นตัวฟิทซรอย
บิช็อป - อะไรกันนี่ แกขุดอะไรขึ้นมาฟิทซรอย ?
^^^^ คิดว่าทำเพื่อให้เราปลอดภัย แต่ แทนที่จะ... ^^^;
มันคือเครื่องเล่นสื่อดิจิตอลสมัยดึกดำบรรพ์
บิช็อปนำเครื่องนั้นไปถอดเสียง
เสียงในเทปเป็นของผู้หญิงและคุ้นเคยอย่างน่าประหลาด
เธอบอกเล่าวันวานเก่าๆเหมือนกับย่าของผม
และเธอได้บันทึก คำเตือนเรื่องอันตรายบางอย่าง
กระดาษสีส้มบนโต๊ะเขียนว่า
ความหวัง(โฮป)ไม่เป็นจริง
เคเบิ้ลผิดในเรื่องที่เกี่ยวกับสิ่งนี้
มีผู้เสียชีวิตมหาศาล
และ สิ่งนั้น คือ ..
ภาพย้อนไปตอนเด็กที่บิช็อปฟังมิวแตนท์ 2 คนคุยกัน
ที่พวกเขาบอกว่าให้ไปถามครอบครัวว่า ใครคือสัตว์ประหลาดที่ฆ่ามนุษย์เป็นล้านคน
ภาพของแม่ที่บอกเขาว่า นั่น สัตว์ประหลาดผมแดง เธอทำสิ่งนี้ให้กับลูก
นั่นเป็นวันที่ทุกสิ่งเปลี่ยนแปลง
มัลคอม - เพิ่งได้รับรายงานจากแดนกักกัน ในนั้นเกิดการจลาจล และ รายงานมาอีกว่า นักโทษหลายรายหายตัวไป...
ผู้คุมรายงานทันทีที่กลุ่มของบิช็อปมาถึง ( ทีมย่อยของบิช็อป มีสมาชิกอีก 2 คน คือ มัลคอมและแรนดัล พวกเขาทั้งสามถูกเรียกว่า Omega squad )
ผู้คุม - พวกที่หายไปคือมิวแตนท์ที่มีพลังระดับสูง - พวกเขาไปแล้ว.
บิช็อป - ฟิทซรอยต้องถูกแยกขังโดยสมบูรณ์ ให้ไกลจากสิ่งมีชีวิตทุกรูปแบบ
ผู้คุม ! ผมเห็นด้วยกับคุณ เจ้าหน้าที่. เขาต้องเป็นแบบนั้น. เราไม่รู้จริงว่ามีอะไรผิดพลาด
แล้ว ผมได้เห็นว่า เขาทำได้อย่างไร
บิช็อป - หนู สกปรก
(มีซากหนูตายตัวหนึ่งในห้องขังของฟิทซรอยที่ว่างเปล่า)
กระทั่ง สัตว์ตัวนิดเดียวยังให้พลังเขาพอที่จะหนี
แรนดัล วิ่งเข้ามารายงาน
แรนดัล - บิช็อป มาดูทางนี้ดีกว่า
ไอ้ลูกหมาเทเลพอร์ทข้ามเวลาเอาทุกคนไปจากที่นี่
(มีซากศพล้อมรอบหลายศพ)
เกือบหมดทุกคน
(บางคนถูกดูดพลังชีวิตเพื่อเปิดช่องว่างของกาลเวลา)
บิช็อปไม่รอช้าเขาพุ่งเข้าช่องว่างของกาลเวลาที่เปิดค้างไว้ทันที
มัลคอมคว้าข้อมือเขาไว้ - เราไม่รู้ว่ามันจะนำพาเราไปที่ไหน
บิช็อป - ใช่ เราต้องทำ มันจะพาเราไปหาฟิทซรอย. มาด้วยกันไหมล่ะ ?
มัลคอม - แน่นอน เราจะไปกับนาย
เหมือนกับเด็ก ผมว่าการเดินทางข้ามเวลาเป็นเรื่องแฟนตาซี ได้รับโอกาสให้ย้อนเวลากลับไปเพื่อทำให้อดีตถูกต้อง ( หมายถึงหนัง เจาะเวลาหาอดีต Back to the Future )
การข้ามเวลามันต้องใช้ความทรหดและต้องผ่านความเจ็บปวด
แล้วพวกเขาทั้งสามก็พุ่งผ่านช่องว่างของกาลเวลา
เกือบทั้งหมดที่คุณรู้สึกได้เกี่ยวกับเวลาก็คือตัวมันพยายามส่งคุณให้ย้อนกลับไป เพื่อบอกคุณว่า คุณไม่ได้เป็นส่วนหนึ่งของที่นี่
นิวยอร์กซิตี้ ปี 1990
พวกบิช็อปย้อนมาช่วงเวลานี้และพวกมิวแตนท์ที่ข้ามมากับฟิทซรอยกำลังก่อเรื่อง
แต่ผมคิดว่าเราทำให้เป็นส่วนหนึ่งของที่นี่ได้ หลังจากผมตระหนักว่าเราถูกส่งมาที่นี่เพื่อเหตุผลบางอย่าง.
บิช็อป ดูเจ็บปวด - นี่มันนรกอะไรกัน ... ?
พวกมิวแตนท์ที่มาก่อนกำลังเข้ายึดรถบัสที่มีเด็กอยู่เต็มท่ามกลางกองเพลิง
มัลคอม - รู้สึกเหมือนผมจะป่วย..
บิช็อป - ลุกขึ้น เราไม่มีเวลาจะป่วยแล้ว.
ครั้งแรก ผมคิดไม่ออกว่าเราอยู่ไหน คิดไม่ออกเลย ถ้ามันยังเป็นอเมริกา -- แต่นั่นไม่สำคัญ
ตำรวจคนหนึ่งมาหาบิช็อป - โอ ขอบคุณพระเจ้า พวกเอ็กซ์เมน ดูสิ คุณจะต้องทำ --
อะไรจะสำคัญกว่าจับตัวฟิทซรอย ยัดเขาลงในที่ๆไม่มีแม้กระทั่งหนู หรือไม่ก็จัดการเขาด้วยเครื่องมือสุดโหด
บิช็อป - หลีกไป
บิช็อป มัลคอม และ แรนดอล เปิดฉากระดมยิงใส่พวกมิวแตนท์วายร้ายทันที ผู้คนหนีกันอลหม่าน
บิช็อป คว้ามิวแตนท์วายร้ายรายหนึ่ง - หวังว่าแกคงสนุก เพราะ แกกำลังจะไสหัวกลับไป
บิช็อปเหวี่ยงวายร้ายเข้าช่องว่างของเวลาแต่มันกระเด้งกลับมา
มิวแตนท์วายร้าย - คุณตำรวจ มันเป็นการเดินทางเที่ยวเดียว คุณไม่รู้งั้นล่ะสิ ?
เราติดตามฟิทซรอยเข้าสู่ทางแคบๆที่มองไม่เห็นข้างหน้า เราตกอยู่ในกับดัก รายล้อมด้วยมิวแตนท์หลายคนที่เราได้จับตัวมา
พวกมิวแตนท์วายร้ายระดมยิงตอบโต้
พวกมันสังหารเพื่อนร่วมทีมของผมอย่างเลือดเย็น
มัลคอมกับแรนดัลเสร็จไปแล้ว ( ในต้นฉบับแรกสองคนนี้ดูจะตายยากกว่านี้นะ )
ไม่ นั่นมันไม่ถูกต้อง ผมทำเรื่องนี้ ผมควรถูกพวกมันฆ่าสิ
บิช็อปโกรธมากเร่งพลังอัดพวกวายร้ายกระเจิง
พวกเขาต้องตายก็เพราะผม ...
??? - คุณที่อยู่ตรงนั้น หยุดสิ่งที่คุณทำเถอะ..
(เสียงห้ามบิช็อปที่กำลังโกรธเกรี้ยวดังมาจากด้านหลัง )
ทันใดนั้น ผมรู้ได้จริงๆว่าที่ไหนที่เราลงจอด
เพราะที่นั่น คือที่ๆมีพวกเขาอยู่
พวกฮีโร่ของผม
เอ็กซ์เมนมาถึงที่เกิดเหตุ
สตอร์ม - คุณเป็นใคร ?
พวกหนึ่งที่ย่าของผมเคยคุยถึง
บิช็อป - ไม่ ผมไม่ได้--
บิช็อป เหลือบไปด้านหลัง กองเพลิงยังไหม้ พวกวายร้ายยังก่อเรื่อง
บิช็อป - เราไม่มีเวลาสำหรับเรื่องนี้ เราต้องไปหยุดพวกมัน
ไซคล็อปไม่อธิบายอะไรมากครับ เขายิงอ็อพติกบลาสท์ใส่บิช็อปทันที
ไซคล็อป - เราจะจัดการคนหนึ่งก่อนแล้วค่อยไปจัดการคนอื่น
บิช็อป - คุณจะจับผมหรือ ?
บิช็อปปล่อยพลังใส่บิช็อปจนแว่นหลุด
ไอซ์แมนสวนกลับด้วยน้ำแข็งแช่บิช็อปเอาไว้ทันที - พอแล้ว
บิช็อปถูกแช่แข็ง
ผมถูกทำให้หมดแรงแต่ไม่ได้หูหนวก. ผมได้ยินพวกเขาไขปริศนาเรื่องผมให้ออก
แต่ถ้าคนเหล่านี้เป็นเอ็กซ์เมน ทำไมพวกเขาต้องมาสงสัยผมด้วย ?
ทำไมพวกเขาไม่ไปจัดการกองกำลังมิวแตนท์ที่ฟิทซรอยเคลื่อนย้ายมาที่นี่ ?
ไซคล็อป - ฉันจะเอาตัวเขาไปหาศาสตราจารย์ ..
สตอร์ม - เครื่องแบบของเขาดูคล้ายพวกเรา แต่ มีปืน ?
สถาบันซาเวียร์ เวสเชสเตอร์ นิวยอร์ก
ผมตื่นขึ้นมาในห้องหน้าตาพิลึก
บางคนเคยบอกว่า การตื่นขึ้นมาจะรู้สึกว่าตัวเองดีขึ้น เมื่อพวกเขารู้ตัวว่า มันเป็นแค่ฝันร้ายเรื่องหนึ่ง
ใช่ ผมไม่เคยรู้สึกอย่างนั้น
แทนที่ ปรกติแล้ว ผมจะตื่นมาและรู้ตัว โอ ใช่ ผมได้ย้อนกลับไปในการตื่นจากฝันร้าย หวังว่าผมจะได้กลับไปสู่ความฝันอันนั้น
ตอนนี้ มันเลวร้ายกว่าที่เคยเป็น ผมติดอยู่ในอดีต โดดเดี่ยวยิ่งกว่าที่ผมเคยเจอ
ทุกคนที่ผมเคยรักได้จากไปแล้ว
บิช็อปหยิบเครื่องฉายภาพโฮโลกราฟของชาร์ด
??? - ความว่างเปล่ามันได้ผ่านไปแล้วจริงๆ ลูคัส
และที่นั่น ในชั่วขณะที่มืดมิดที่สุด ผมพบกับชายคนหนึ่งที่ผมมอบความรักให้เหมือนพ่อ
เขาเป็นผู้นำของกลุ่มของฮีโร่ที่ย่าของผมเล่าให้ฟังอยู่เสมอ
มิวแตนทฺที่ทำสิ่งที่ถูกต้องโดยไม่มีอะไรสำคัญกว่านั้น แม้กระทั่งในโลกที่อยากให้พวกเขาตายไป
เขาเชื้อเชิญผมให้เข้าร่วมกลุ่ม
ชาร์ล ซาเวียร์ได้ขอให้บิช็อปเข้าร่วมทีมเอ็กซ์เมน ( บิช็อปบูชากลุ่มเอ็กซ์เมนอยู่แล้วและคล้อยตามง่ายมาก )
แต่ผมไม่รู้สิ่งที่คิด จะตอบเขาว่าอย่างไรดี.
บางคนในกลุ่มพวกเขาดูไม่เหมือนกับที่ผมเคยจินตนาการ
( ในครั้งแรกที่พบกันยังไม่ค่อยเป็นมิตรเท่าไหร่ พวกเอ็กซ์เมนค่อนข้างประหลาดใจด้วยซ้ำที่ชาร์ล ซาเวียร์เอาชายที่ไม่รู้ที่มาที่ไป มาแนะนำว่าเป็นเอ็กซ์เมนคนใหม่ )
และบิช็อปได้พบกับแกมบิท ( ตอนนั้นแกมบิทอารมณ์ดีเขาออกจะต้อนรับบิช็อปด้วยซ้ำแต่บิช็อปมีทีท่าไม่เป็นมิตรกับเขามาก )
และ บางคนในพวกเขาคือความคุ้นเคยอันแสนเจ็บปวด ( ก็เรื่องวิทเนสส์ในอนาคตล่ะครับ )
นี่เป็นความจริงหรือความฝัน ?
(บิช็อปมองสตรอม เพราะ ครั้งหนึ่งพวกเขาเคยรู้สึกดีๆต่อกัน)
ชาร์ลซาเวียร์ - แน่นอน คุณจะไปเมื่อไหร่ก็ได้ บิช็อป นี่เป็นโรงเรียนไม่ใช่เรือนจำ แต่ ผมชอบที่จะให้คุณอยู่ที่นี่มากกว่า
บิช็อป - ผมขอเวลามากกว่านี้หน่อย
ชาร์ล ซาเวียร์ - คุณมีเวลาตามที่ต้องการเลย
ผมใช้เวลามากมายไปที่นี่ อดีตมากมายของผมที่ผ่านมามันไม่สำคัญ เช่นเดียวกับที่มันได้เกิดกับใครบางคนที่มีชะตากรรมเดียวกัน
ชาร์ล ซาเวียร์ - คุณรู้ว่า คุณจะไม่ได้มีแค่เวลาที่อยู่ในโรงเรียน
เคเบิ้ลมาเคาะประตู - ขอเวลาสักนาทีได้ไหม ?
เคเบิ้ล - ผมรู้ว่ามันเกินกว่าที่คุณคิดไว้มาก เราไม่ชอบพวกมันที่เหลืออยู่ พวกมันไม่มีความคิดที่จะไปจากช่วงเวลานี้
บิช็อป - แต่คุณมานี่โดยการเลือกมา ส่วนผมไม่มีทางเลือกมากนัก
เคเบิ้ล - ใช่ ผมมาที่นี่ด้วยสาเหตุหนึ่ง แต่ ผมคิดว่าคุณก็ด้วย นั่นคือไม่มีอุบัติเหตุใดๆในประวัติศาสตร์.
ผมจำคำพูดของเคเบิ้ลได้มาก มากจริงๆ ถัดจากนั้น
ผมเข้าร่วมกับเอ็กซ์เมน และ วางตนไว้ในกฏเกณฑ์เช่นเดียวกับที่ผมทำในกลุ่มเอ็กซ์เอสอี
และศัตรูจากยุกดึกดำบรรพ์
พุ่งผ่านกระแสเวลา และ ในที่สุดก็ทะลุไปถึงอวกาศ ( บิช็อปเคยเดินทางไปในอวกาศร่วมกับเด้ธเบิร์ดน้องสาวของจักพรรดินีไลแลนดราของจักรวรรดิชี อาร์ และ มีความรักต่อกันในช่วงหนึ่ง )
ในเวลานั้น ผมรักเอ็กซ์เมนเหมือนที่รักครอบครัวของผม
และ ผมเริ่มคิดได้ว่า บางที ฝันร้ายสามารถป้องกันไม่ให้เกิดได้ บางที ผมอาจจะทำอะไรสักอย่างที่นี่เพื่อเปลี่ยนมันให้หมด และ เราจะสร้างอนาคตที่แตกต่างออกไป
แต่ และแล้ว M-day
ผมได้ยินถ้อยคำของย่า ทุกที่ทางบนโลก มิวแตนท์เกือบทั้งหมดสูญเสียของขวัญอันสุดวิเศษ
ตอนนั้นไม่มีทารกมิวแตนท์อีกเลย
ผมไม่ได้เปลี่ยนแปลงสิ่งนั้น นี่คืออนาคตแบบเดียวกัน สิ่งที่เหมือนกันที่จะพากันย่อยยับนับล้านชีวิต
และจากนั้น สัญญาณสุดท้ายก็มาถึง
ชาร์ล ซาเวียร์ในเครื่องซีรีบรา - นั่น อาจหมายถึง การถือกำเนิดใหม่ของความหวัง
(วินาทีที่โฮปเกิด)
ทุกคนต่างพูดถึงมัน มิวแตนท์เกิดใหม่ ทารกเมสไซอาห์
แต่ไม่มีใครเคยเห็นอย่างที่ผมเคยเห็น
ไม่มีใครรู้ความหมายที่แท้จริง
สิ่งที่เธอโตมาเพื่อที่จะทำ
ผมบอกใครไม่ได้
ทั้งหมดที่ผมมีมันก็แค่ความทรงจำ และ ความทรงจำที่ไม่ได้พิสูจน์
บิช็อปขอไซคล็อปเข้าร่วมทีม
ไซคล็อป - ถ้านายอยากเข้าร่วมทีมนายก็ต้องมาให้ถึงไวกว่านี้
บิช็อป - ผมบอกคุณว่า ผมจะใช้ความสามารถสืบสวนที่ผมมีอยู่ในตัว...
นั่นผมโกหกผมต้องการตามหาทารกมิวแตนท์ด้วยตัวผมเอง
ไวท์ควีน - พวกพิวริไฟเออร์ไม่ได้ตัวทารก และ เอ็กแมนได้ไป
มันเกิดขึ้นอีกครั้ง ทุกสิ่งที่ผมรู้จักและรักมัน กำลังจะถูกพรากและทำลาย
มีแค่เวลานี้เท่านั้น ที่ผมสามารถทำบางสิ่งในเรื่องของมัน
ผมยังจำได้ถึงถ้อยคำของวิทเนสส์
" บุตรชายแห่งราชวงศ์แอสคานี่ได้ตัวเธอไปเป็นคนแรกและเขาจะเอาเธอจากไปจนกระทั่ง มันสายไปแล้ว "
" ผมรู้ว่ามันพูดถึงเคเบิ้ล ก่อนที่สก็อตและคนอื่นจะรู้สึกตัวเรื่องนั้น "
และ ถ้าเขาไม่ได้ข้ามเวลาไปพร้อมกับทารก นั่นเป็นเพราะว่าเขาทำไม่ได้
ผมรู้ที่ๆเขาจะไป เขามุ่งหน้าไปที่ๆไทม์แมชชีนถูกซ่อมแซม
ผมจึงตัดหน้าไปที่ฟอร์จแล็บ และ หลบการจับตาเงียบๆ
ผมไม่ได้เป็นแค่มิวแตนท์แต่เป็นผู้นำพาโชคชะตาที่เกิดมาเพื่อทำหน้าที่พิเศษ
ไม่อย่างนั้นชีวิตของผมก็คงมีสัมผัสพิเศษนิดหน่อย
ไม่ต้องแนะนำตัวกันมากเพื่อให้ผมพาตัวเข้าไปข้างใน ( บิช็อปอัดฟอร์จร่วงที่ประตู )
มันคงจะมีเรื่องสยดสยองในช่วงหนึ่งหรือสองวินาทีไม่มากไปกว่านั้น
อย่าคิดถึงสิ่งที่คุณจะเห็นหลังจากนี้ เลือดและเศษเล็กๆของกระโหลก
ให้คิดถึง ความตายของมนุษย์นับล้านและใบหน้าแม่ของคุณ
พ่อของคุณกอดคุณไว้แนบอกแน่นขนาดไหน
จงกระชากสิ่งที่นำพาและฝันร้ายจะต้องจบสิ้นเพื่อทุกคน
บิช็อปยิงเคเบิ้ลข้างหลังโดยไม่ต้องคิดมาก
ผมชื่อลูคัส บิช็อป เป็นเด็กแห่งอะตอม เกิดในอนาคตที่ไม่อาจมีชีวิตอยู่ได้ยาวนาน
ผมเกิดมาเพื่อสิ่งนี้
หรือ ไม่ใช่ผม ?
... ภาพสุดท้ายคือตอนที่บิช็อป เล็งปืนใส่โฮปในตอนเมสไซอาห์ คอมเพล็กซ์
1 comments:
แล้วก้นำมา สู่ ตอนที่เราได้อ่านกัน ใช่ไหมครับ
บิชอป น่าสงสารมากเลย นะครับ
Post a Comment
คอมเม้นได้ที่นี่