พวกเขาคิดว่าพวกเขารู้จักเธอ
พวกเขาเรียกเธอว่าคุ้กคูส์
เหล่าเด็กกำพร้าตัวน้อยที่น่ากลัวกับหัวใจที่ไม่อาจสัมผัสและทั้งหมดรวมเป็นหนึ่งเดียว
เฮลลิออน - เยี่ยมเลย ดีจ๊ะ สาวๆ.
คุ้กคูส์ - ไปตายเหอะ เฮลลิออน
เฮลลิออน - มาเถอะน่า. เธอนอนไม่หลับ ฉันก็นอนไม่หลับ ทำไมเราไม่ ...
ผู้มีพลังจิตที่น่ารัก
คุ้กคูส์ - พวกเราไม่ใช่ พวกดรอยด์ ที่เธอกำลังค้นหาอยู่นะ
เฮลลิออน - ทางนี้ก็ไม่ใช่ พวกดรอยด์. ฉันคือ..
จงเล่นกลในห้องรับเแขก
พวกเขาแน่ใจมากว่าพวกเขารู้จักเธอจนกระทั่งถึงตอนนี้ที่โลกทั้งใบของพวกเขาเกือบแตกเป็นเสี่ยงๆ , พวกเขาไม่เคยสงสัยในคำถามง่ายๆ.
คุ้กคูตัวเดียว คือ อะไร ?
( วูล์ฟเวอรีน โคลอสซัส และ ชาโดว์แคท นั่งคุยกันที่สนามหญ้า )
และวางไข่ของเธอที่ตรงกลางของการกกไข่
( บีสต์อยู่ในห้องทดลอง )
และนกกระจิบตัวน้อยที่โง่เขลาก็ไม่เคยได้ล่วงรู้ความแตกต่าง.
( ไซคล็อปกับไวท์ควีนกำลังหลับสนิท )
จนกระทั่ง มันได้สายเกินไปมากเสียแล้ว.
(พวกคุ้กคูส์ออกมาที่หลุมฝังศพของพี่น้องอีกสองคนที่ตายไป คือ โซฟี และ เอสเม่ )
เซเลสตี้ - เดี๋ยวนะ มินดี้ ที่นี่ เรามาทำอะไรที่นี่ ?
มินดี้(ขาว) - ฝันเหรอ ?
เซเลสตี้ - โอ้ ใช่สิ กำลังฝัน. เสียงนั้นมีจริง หรือ ไม่ใช่อย่างนั้น , โฟบี้ ?
โฟบี้(ชมพู)- ไม่หรอก. คาเลสตี้ นี่มันในความเป็นจริง
เซเลสตี้- ดูสิมินดี้ พี่น้องของพวกเรา. บางทีเราอาจมาเพื่อเยี่ยมพวกเขา
มินดี้ - ไม่ นั่นไม่มีใครพูดในหัวของเรา..
เซเลสตี้ - ใช่..เธอพูดว่าเราเป็น.. พูดว่าเราเป็น.. แต่ เราไม่ได้เป็น. เรา --
มินดี้ - เราคิดไม่ออกว่าเราเป็นอะไรกัน คาเลสตี้
เซเลสตี้- ชู่ เธอส่งเสียงดังเกินไปแล้ว
โฟบี้ใช้โทรจิต - #ใช้หัวใจของเธอ. ตอนนี้ จงฟัง..เธอสามารถรู้สึกถึงมัน, หรือ เธอทำไม่ได้ล่ะ ? #
ใช่แล้ว
โฟบี้ปีนบนป้ายหลุมศพ -# นั่นคือที่เธอเป็น #
ใช่แล้ว....
-# และเธอกำลังเรียกเรา...#
โฟบี้ลอยตัวขึ้น บนฟ้า
รอเดี๋ยวนะ
คุ้กคูส์ทั้งสามลอยขึ้นไปบนฟ้า
# มัน...คือ ..เวลา ออกจากไข่แล้ว..#
รอเดี๋ยว ... ใช่ มันต้องมาถึง... แต่ไม่ใช่แบบนี้ .. ไม่ ... รอก่อน..ไม่ !!
หลุมฝังศพนั้นเป็นของ อดีต ฟีนิกซ์ จีน เกรย์ ซัมเมอร์ส
ไวท์ควีน - อืม--? รอเดี๋ยวนะ
ไซคล็อป - โว้ว ทั้งหมดมันเรียบร้อยดี เอมม่า .. มันแค่เสียงโทรศัพท์น่ะ.
ไซคล็อปลุกไปรับโทรศัพท์ - ฮัลโหล ?
ไวท์ควีน - มีปัญหาแล้ว สก็อต..
ไซคล็อป - ใช่ แฮงค์โทรมา เขาบอกว่า --
ไวท์ควีน ลอยขึ้นจากเตียง - ไม่หรอก สก็อตต์ เป็นปัญหาจริงๆ
ไซคล็อป - โอ พระเจ้า
ไวท์ควีนกลายเป็นฟีนิกซ์และปล่อยพลังเพลิงแผดเผาไซคล็อปทันที
แล้วฟีนิกซ์ก็เผาคนอื่นๆในสถาบันซาเวียร์แล้วทะลวงออกไปนอกโลก
ไซคล็อปวางโทรศัพท์ - แฮงค์โทรมาน่ะ. เขาบอกว่า มีบางสิ่งกำลังเกิดกับคุ้กคูส์...เอมม่า มีอะไรผิดปรกติหรือเปล่า ?
ไวท์ควีนเปลี่ยนเป็นกายเพชร - ไม่มีหรอก. ไปกันเถอะ.
(มันเป็นนิสัยของเธอไปแล้วที่เวลารู้สึกหวั่นใจหรือต้องการคุมอารมณ์จะเปลี่ยนเป็นกายเพชร)
ไซคล็อป - คุยกับผมสิเอมม่า. คุณเปลี่ยนเป็นกายเพชร. ต้องมีสักอย่างกำลังรบกวนใจคุณอยู่
ไวท์ควีน - พลังแห่งความใส่ใจของคุณ คงจะแปรปรวนนะ
ไซคล็อป - งั้นถ้าทุกอย่างเรียบร้อยดี ผมควรจะทำอะไร ?
ไวท์ควีน - ไม่ต้องหรอก. คุณดีหมดทุกสิ่งทุกอย่าง. ไม่เคยเปลี่ยนแปลง
ไซคล็อป - โอเค คุณพูดว่า ผมไม่เชื่อคุณ และ ผมขอเวลาสักนาทีเพื่อที่จะ ...
เฮลลิออน คุยกับมิวแตนท์คนอื่น - ผมคิดไม่ออกเลยว่าพวกเธอทำมันได้อย่างไร แต่ พวกเธอได้ดำดิ่งลงไปใน --
ชาโดว์แคทหันมาคุยกับไวท์ควีน - คุณป้อนพวกสาวๆด้วยอะไรน่ะ เอมม่า ?
ไวท์ควีน - แค่อาหารไดเอทของการตามร่องรอย กระแสจิต และ การควบคุมจิตใจ คิตตี้. ทำไมเธอถามแบบนั้น
ไวท์ควีน ตกใจเมื่อเห็นคุ้กคูส์ - โอพระเจ้า
ไวท์ควีน - ไม่ เฮลลิออน หยุดเดี๋ยวนี้ !
เฮลลิออน - คุณกำลังพูดถึงอะไรครับ ?
ไวท์ควีน - เธอเป็นพวกเทเลไคเนติกเพียงคนเดียวที่นี่ ตอนนี้เอาพวกสาวๆลงมาก่อน หรือ จะให้ฉัน --
เฮลลิออน - ผมไม่ใช่คนทำ อ่านใจผมได้เลย ผมไม่มีเหตุผลอะไรที่จะทำอย่างนี้
ไวท์ควีน - เธอแย่มาก ,แย่มากเลย สาวๆ.
เซเลสตี้ -# คุณฟรอสต์ ! นี่เซเลสตี้นะคะ หนูไม่ได้ต้องการให้มันเกิดขึ้น -- พวกเขาสั่งหนู ! #
ไวท์ควีน - เธอจงร่วงลงสู่พื้น
(ไวท์ควีนใช้พลังสั่งจิต)
คุ้กคูส์ร่วงลงมาและวันเซนติเนลรับพวกเธอไว้
ไวท์ควีน - พวกมันไม่ได้ยินฉัน.
ไวท์ควีน - ตอนนี้ มีแค่ฉันกับเธอ. ดังนั้น ฉันจะเข้าไปในสมองของเธอและเค้นเอาคำตอบทุกอย่างที่ฉันอยากรู้ หรือ เธอจะเล่าให้ฉันฟังเอง.
- อะไรที่ทำให้เธอต้องซ่อนจิตจากฉัน ?
โฟบี้พังกำแพงจิตจับมือมินดี้และคาเลสตี้เอาไว้ - ไม่ !
ไวท์ควีน - อย่ามาทำโง่เลย. ฉันสอนเธอมาจำได้ไหม ? เธอไม่แข็งแกร่งพอสำหรับเรื่องนี้.
คุ้กคูกุมขมับพวกเธอกำลังถูกแทรกซึมจิต
โฟบี้ - เราจะหยุดคุณ.
ไวท์ควีน - ไม่ ไม่ได้ ไม่ใช่ในหัวของฉัน ? เธอทำไม่ได้ .. เธอออกไป .. ออกไป !
มินดี้ - เกิดอะไรขึ้นคะ มิสฟรอสต์ ?
#เธอไปแล้วมินดี้.#
เซเลสตี้ - โอพระเจ้า มินดี้ โฟบี้ ฉันสามารถรู้สึกเธอได้อีกครั้ง ฉันเคยคิดว่า ..
โฟบี้ - หุบปากเถอะ เซเลสตี้
เซเลสตี้ - โฟบี้ ทำไมต้องเป็นเธอ -- เธอดึงจิตของเธอออกไปใช่ไหม ? แต่คุณฟรอสต์ก็ปล่อยให้เราไป ! โฟบี้ทำไมกัน ?
โฟบี้-เพราะฉันหงุดหงิดกับเสียงบ่นของเธอไงล่ะ.
มินดี้ - ฮ่า.
เซเลสตี้ - และเธอ-- มินดี้ อย่าไปนะ เราคือสามรวมเป็นหนึ่ง เราทำไม่ได้ --
โฟบี้ - มีบางอย่างกำลังเกิดขึ้นกับเราเซเลสตี้.และเธอจำเป็นต้องมีเราเพื่อแสดงให้เห็นว่าทุกสิ่งจะยังเหมือนเดิมใช่ไหม ? เราไม่เคยมีความคิดว่าอะไรบ้างที่เราสามารถทำได้
โฟบี้ - แต่เรากำลังจะไปค้นหามันให้เจอ.
- ตอนนี้ พวกเธอเป็นอิสระ.แต่ยังคงแยกขาดจากกัน. สับสน. แสวงหา. พวกเธอจะมาหาคุณอย่างอ่อนแรง. คุณจงใช้โอกาสนั้นจัดการพวกเธอให้หนักพอที่จะหยุดยั้งพวกเธอไว้
ชาโดว์แคท - โอเค มันเป็นทางการดี. เธอเป็นนักจิตวิทยาตัวจริงเลย.
ไวท์ควีน - เราคิดไม่ออกว่าพลังใหม่จองพวกเธอมาจากไหน แคเธอรีน. เราต้องหาให้พบ.
ชาโดว์แคท -การกลายพันธุ์ครั้งที่สองไม่มีอะไรใหม่หรอก.และมันมักจะเกิดในเวลาที่ตึงเครียดมากๆ ถูกมั้ย แฮงค์ ?
บีสต์ - ใช่ และ การทดลองที่ฉันได้ทำมานานได้แสดงว่าไม่มีพลังงานจากภายนอกส่งผ่านมาจากสาวๆพวกนี้.
ไซคล็อป - เอมม่า. อะไรจะเกิดขึ้นต่อไป ?
ไวท์ควีน - ฉัน..เคยฝันว่า ฉันฆ่าคุณ พวกคุณทุกคน และ ฉันเผาผลาญโลกทั้งใบ
ไซคล็อป - นั่นมันจบไปแล้ว เอมม่า.
ไวท์ควีน - ไม่
ไซคล็อป - จีนจากไปแล้ว. คุณไม่จำเป็นต้องไปแบกรับภาระของเธออีก.
ไวท์ควีน - พวกเธอเป็นนักเรียนของฉัน. ถ้าฉันคุมเรื่องนี้ไม่ได้ พวกเธอจะเป็นยังไง ?
ชาโดว์แคท - ขอขัดจังหวะสักนาทีนะ ฉันไม่เชื่อสิ่งที่ฉันได้ยิน คุณมีหลักฐาน -- หรือสิ่งอื่นที่มากกว่า ความฝัน ที่ทำให้เชื่อว่า เด็กสาวพวกนี้พร้อมจะทำทุกอย่างร่วมกับฟีนิกซ์ ?
ไวท์ควีน - ชู่ พวกเธอมากันแล้ว
" เสียงมันฟังคล้ายพวกเธอกำลังสับสนเช่นเดียวกับเรา แฮงก์. ปล่อยพวกเธอให้ไปหาคุณ. ลองดูว่าพวกเธอมีอะไรจะพูด. แต่ จงพร้อมสำหรับทุกสิ่งที่จะเกิดขึ้น "
เซเลสตี้ - หนูไม่รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้น ดร.แม็คคอย. มันเหมือนกับตอนที่เอสเม่จากไป โซฟีตาย แต่มันแย่ แย่กว่านั้นมาก.
บีสต์ -ไม่มีใครสักคนตาย เซเลสตี้. แค่กำลังเปลี่ยนแปลง. ฉันเคยเจอมันกับตัวเองสักสองสามครั้ง ( รูปร่างของบีสต์เปลี่ยนมาเรื่อยๆครับเมื่อแรกเริ่มเขาไม่มีขนเต็มตัวแบบนี้ )
เซเลสตี้ - นี่คือสิ่งที่แตกต่าง..
บีสต์- ไม่เป็นไปตามที่ฉันได้คาดไว้. เธอยังเป็นเด็กสาวคนเดิมในวันแรกที่เธอเดินผ่านประตูพวกนี้เข้ามา. ไม่มีสัญญาณโทรจิตชนิดใหม่หรือพลังงานเอ็กโตพลาสมิกหรือการแฝงตัวเข้ามาของมนุษย์ต่างดาวหรือรอยแผลเป็นบนหัวจากการโดนฟ้าผ่า. เธอแค่อยู่ในระดับค่าเฉลี่ย มันมีการกลายพันธุ์ครั้งที่สองเกิดขึ้นทุกวัน
เซเลสตี้ - แต่หนูรู้สึกว่า..
บีสต์ - นั่นเป็นเรื่องปรกติ.
เซเลสตี้ - แต่พวกเราไม่ใช่. เมื่อพวกเราอยู่ด้วยกัน ไม่มีอะไรจะแตะต้องเราได้ แต่ มินดี้และโฟบี้ถูกดึงออกไปและทุกสิ่งมันกำลังสับสน..
บีสต์ - นั่นคือศัพท์ทางเทกนิกของเรื่องนั้น. ฉันคิดว่ามันคือสิ่งที่เรียกว่าการเติบโต. ฉันรู้ว่า มันรู้สึกอย่างไร -- ครั้งแรกที่ฉันถูกฉุดมาจากกองขยะ ฉันไม่สามารถหยุดร้องหง่าวอยู่ตั้งหลายชั่วโมง ..นั่นเป็นขำขันนะที่รัก จงรู้สึกว่าหัวเราะได้อย่างอิสระไม่ว่าเธอจะเป็นอะไรก็ตาม
เซเลสตี้ - คุณไม่เข้าใจ. ครั้งแรก ฉันคิดถึงมันเป็นเพียงแค่โฟบี้ แต่มันอยู่ในส่วนลึกของฉันด้วย. บางสิ่งที่มืดหม่น. บางสิ่งที่ผิดปรกติ.
บีสต์- อ่านั่นหล่ะ. ฉันกำลังจะบอกความลับเล็กๆน้อยๆกับเธอ เซเลสตี้.
- เกือบทุกคนที่ฉันรู้สีกต่างรู้สึกแบบนั้น
บีสต์ - จงมองเห็นด้วยตัวเธอเอง เซเลสตี้ นั่นคือจีนส์อย่างแน่นอน. เมื่อเธอเปลี่ยนเป็นดาร์ก ฟีนิกซ์ , เธอพลิกขั้วของความรู้สึกไปเลย แต่ วูล์ฟเวอรีน เรเชล สก็อตต์ เอมม่า คิดตี้ แม้กระทั่งตัวฉัน. เราทั้งหมดได้พ่ายแพ้ต่อมัน.
บีสต์- แต่ เธอจะเรียนรู้เพื่อสู้กับมัน. เพื่อควบคุมมัน.เพราะว่านี่คือความลับเล็กๆน้อยๆที่ไม่น่าพอใจสำหรับเธอ : โรงเรียนนี้ไม่ใช่แค่เรียนรู้ว่าจะป้องกันตัวเองจากคนอื่นยังไงเท่านั้น มันเป็นเรื่องของการเรียนรู้ว่าจะคุ้มครองคนอื่นจากพวกเรายังไงด้วย.
บีสต์ - เอมม่ารู้ดีและจะช่วยเธอเอง
เซเลสตี้ - เธอจะมาช่วยหนูได้ยังไง ในเมื่อเธอก็มีปัญหาเดียวกัน ?
วูล์ฟเวอรีน - อรุณสวัสดิ์โฟบี้ เพิ่มให้อีกห้าแต้มที่มาถึงชั้นเรียนก่อน. แต่ตัดสิบแต้มสำหรับสิ่งที่เธอเพิ่งไปมีส่วนร่วม
โฟบี้ - หนูคิดว่าคุณสอนการต่อสู้ ไม่ใช่สอน ตลกนะ
(วูล์ฟเวอรีนจู่โจม แต่โฟบี้ลอยตัวขึ้นในอากาศ)
วูล์ฟเวอรีน - หลบได้ดี นี่อ่านใจฉันหรือเปล่าน่ะ ?
โฟบี้ - อาจเคยลองทำเมื่อวานนี้. แต่คุณไม่ได้ใช้ความคิดตลอดเวลาที่คุณพุ่งเข้าหาเป้าหมาย
- ฉันกำลังจับบางสื่งได้ด้วย. นั่นคือข้อมูลทุกชนิดที่คุณรู้มา. ฉันเริ่มจะมองเห็นแล้ว--
( โฟบี้โดนฟาดเข้าใส่เสียก่อน )
วูล์ฟเวอรีน - เธอมานี่เพื่อจะพูดคุย หรือ มาสู้ ?
(โฟบี้ก็พุ่งเข้ามาอีก )
ไวท์ควีน - สวัสดี มินดี้
มินดี้ - # คุณคือความน่าสะพรึงกลัวของพวกเรา #
ไวท์ควีน - ไม่มีความน่าสะพรึงกลัวสำหรับเธอหรอก.
มินดี้ -#อะไรทำให้คุณรู้ ? ว่าเกิดอะไรขึ้นกับหนู ?#
ไวท์ควีน - #เธอไม่ปล่อยให้ฉันเข้าไป. ดังนั้น ฉันไม่รู้อะไรสักอย่าง. ยกเว้นในสิ่งที่มันเป็น , เธอคุมมันไม่ได้.#
มินดี้ # คุณไม่คิดว่าหนูแข็งแกร่งพองั้นหรือ ? #
ไวท์ควีน - อย่า ทำ อย่างนี้.
แล้วพวกเธอก็เริ่มเปิดศึกทางจิตกัน
มินดี้ - คุณไม่ได้สอนหนูทุกสิ่งทุกอย่างในตอนนี้ คุณทำได้ไหม คุณฟรอสต์ ? หนูเหนือกว่าคุณ. หนูสามารถหยุดสิ่งของด้วยจิตของหนูเอง.
ไวท์ควีน - เยี่ยม นั่นเป็นสิ่งที่น่าสนใจมากที่รัก.
ไวท์ควีน - แต่ฉันแค่หยุดยั้งจิตก็พอ.
ดูเหมือนว่า พวกคุ้กคูส์จะต่อกรกับคู่ปรับแต่ละคนไม่ได้
วูล์ฟเวอรีน - ก็แค่เด็กสาวบินได้กับนิสัยขี้คุย เฮ่อ ?
โฟบี้ - คุณคิดว่าคุณฉลาดนักรึไง.
มีเสียงแห่งความมืดมาอีกมันบอกว่า ไม่.
โฟบี้เปล่งพลัง - หนูจะแสดงให้คุณเห็น
เสียงแห่งความมืด - ไม่!
เซเลสตี้ - นี่มันไม่ถูกต้อง --
เสียงแห่งความมืด - รอก่อน
แล้วทุกที่ พวกก็มีเปลวเพลิงลุกโชนจากตัวพวกคุ้กคูส์
ส่วนมินดี้เผาไวท์ควีนไปก่อนแล้ว
เซเลสตี้ทำห้องทดลองของบีสต์ไหม้
(เควนตินไควร์ในหลอดแก้วลืมตา)
มีมือผุดมาจากดิน
ส่วนอีกด้านที่หลุมฝังศพ
ศพของโซฟีและเอสเม่ คุ้กคูส์ที่ตายไปแล้วลุกขึ้นมา
ศพโซฟี - มาเถอะ เอสเม่ พวกพี่น้องของเราต้องการเรา.
มาร์เวลคอมมิกขอนำท่านเข้าสู่ PHOENIX WARSONG
4 comments:
สงัสย ไทม์ไลน์นืดนึงอ่ะ ครับ
พล็อท เร่องก็ คล้าย คล้ายกันน่ะครับ
เอนด์ ซอง คือ ภาคจบหรอครับ?
ต้อง อ่านภาคนี้ก่อนไหมครับ?
เอ ผมว่า ภาคนี้ ต่อจากEnd Song ใช่ไหมครับ
ภาคนี้อยู่ปี 2006 ครับ ต่อจาก End song
War Song เป็นภาคต่อเนื่องของ End song ในเรื่องของฟีนิกซ์ครับ
ผลตอบรับจาก End Song ดี มาร์เวลจึงเขียนภาคนี้ต่อมา
ขอบคุณครับ
Post a Comment
คอมเม้นได้ที่นี่