X-MEN | CURSE OF THE MUTANTS 06 | X-MEN STRIKE BACK

ซารัสชี้นิ้วไปทางแดร็กคิวล่าตะโกนสั่งลั่น - ฆ่าเขาซะ !

แดร็กคิวล่า ยิ้มเยาะ - อย่าตลกไปหน่อยเลย. พวกเอ็กเมนซ์ก็จัดการการจู่โจมที่เพลียแรงของเจ้าไปแล้ว...

" แกจะมีแรงเหลือพอรับมือการพ่ายแพ้อย่างน่าหัวเราะถึงสองหนในวันเดียวกันหรือเปล่า "

ตัดมาที่ยูโทเปีย

วูล์ฟเวอรีน - สภาพมันไม่ค่อยน่าดูเลยนะ

ไซคล็อป - นี่แค่ก้าวแรก. นายพร้อมจะจ่ายค่าตอบแทนและไปเยี่ยมเพื่อนเก่าของนายสักหนหรือยัง ?

วูล์ฟเวอรีน - ฉันสามารถพานายผ่านไปจนถึงประตูหน้าได้เลย.

ไซคล็อป - งั้นเราทะยานไปกันเลย

แดร็กคิวล่า - ข้าคิดว่า ข้าควรกล่าวขอบคุณบุตรชายของข้าที่ได้แก้ไขความขุ่นข้องใจระหว่างลัทธิต่างๆ ข้ายืนยันให้ได้ว่าทั้งหมดนี้จะยังคงอยู่ต่อไป

แดร็กคิวล่า - นั่นหลังจากข้าจัดเรียงลำดับการปกครองที่ไม่น่าประทับใจให้ชัดเจนก่อนนะ

ซารัส - (พล่าม)พอแล้ว ! เราเคยฆ่าเขามาก่อนและจะทำมันอีกครั้ง. อะไรที่ทำให้พวกเจ้ายังรออยู่อีก ?

เหล่าผู้แทนลัทธิต่างๆรายล้อมแดร็กคิวล่านิ่งๆ

ตัวแทนของลัทธิ - เราทำมามากพอแล้วในสงครามของท่าน.

เอ็กซ์เมนบุกมาแล้ว ( ไวโคตร ! ลืมไป มันอยู่ซานฟรานซิสโกเหมือนกัน )

ไซคล็อป - นายรักษาตำแหน่งหน่อยโลแกน.

วูล์ฟเวอรีน - นายตามฉันมาให้ไวเลย ถ้านายต้องการชิ้นส่วนของซารัสสักชิ้น ไอ้แห้ง. เพราะเมื่อฉันจัดการกับมัน ... " มันจะไม่เหลือซากอยู่เลย"

ด้านในฐานบัญชาการ

ซารัส - สุดยอด. ฉันคิดว่าคงต้องแสดงตัวอย่างให้เห็นกันแล้ว เป็นเรื่องปรกติจริงๆว่า ถ้าเจ้าต้องการให้อะไรสักอย่างมันถูกใจ ... เจ้าก็ต้องทำด้วยตัวเอง

(ซารัสคว้าดาบกระโจนเข้าใส่แดร็กคิวล่า)

ขณะที่เอ็กซ์เมนอัดกับแวมไพร์ข้างนอก ซารัสก็อัดกับแดร็กคิวล่าด้านใน

ซารัส - ท่านไม่ควรกลับมา ท่านพ่อ. เวลาขอท่านมันหมดไปแล้ว

(ซารัสโดนแดร็กคิวล่าเสยปลายคางกระอักเลือด)

แดร็กคิวล่า - เจ้าหุนหันและไร้ระเบียบวินัย. ข้าแทบไม่ต้องคิดเลยว่าทำไมการจู่โจมยูโทเปียของเจ้าถึงล้มเหลว

ไซคล็อป - การต่อต้านดูบางตา นายคงคิดว่าพวกมันคงกำลังให้ความสนใจกับสิ่งเล็กๆที่เข้มแข็งยิ่งกว่าการมาเยือนของพวกเรา

วูล์ฟเวอรีน - นายคาดการณ์ได้ดีจริง มันตรงกับใจฉันเลย...

" บางทีเขากำลังสับสน "

(ซารัสฟาดดาบเฉี่ยวใต้แขนแดร็กคิวล่า)

แดร็กคิวล่า - อ่า ไอ้หนุ่มที่รัก นี่เป็นการตัดสินใจอันเฉียบขาดของเจ้าหลังจากทุกสิ่งที่เกิดขึ้นทั้งหมด

ซารัส - ท่านคุยตอนที่ท่านควรจะสู้

(ซารัสเงื้อดาบฟาดลงมาแต่แดร็กคิวล่ารับได้)

แดร็กคิวล่า - ถ้าเจ้าไม่สามารถพูดคุยและต่อสู้ในเวลาเดียวกัน ....

(แดร็กคิวล่าอัปเปอร์คัทซารัสเข้าให้)

แดร็กคิวล่า - ..งั้น อะไรคือสิ่งที่ทำให้เจ้าจะเป็นจ้าวแห่งแวมไพร์ได้ล่ะ ?

โดมินิก - เราควรทำยังไง ?

อไลซซ่า - ไม่ต้องหรอก ปล่อยให้มันเป็นไปเถอะ.

เอ็กซ์เมนมาถึงห้องทดลอง วูล์ฟเวอรีนคาดคั้นเอาที่อยู่ห้องบัญชาการจากนักวิทยาศาสตร์

วูล์ฟเวอรีน - ที่ไหนนะ ?

แดร็กคิวล่า - และ ดังนั้น มันต้องจบลง. การครองบัลลังก์สั้นๆของซารัส. เป็นปัญหาอันเล็กน้อยในประวัติศาสตร์ของประชาชนของเจ้า เจ้าผู้เป็นบุตรของข้าคงจะได้รับความสนใจบ้าง

ซารัส - ประวัติศาสตร์แห่งประชาชน

(ซารัสพุ่งเข้าใส่แดร็กคิวล่าทั้งตัว)

ซารัส - .. จะถูกตัดสินให้ดีตั้งแต่ตอนนี้เลย !

หน้านี้ซารัสโดนเล่นม้วนเดียงจบครับ

(แดร็กคิวล่า ทุบ- เตะ - กระชากคอขาด)

แดร็กคิวล่า - เจ้าพูดถูก มันต้องตัดสินแล้ว โดยตัวของข้า

จูบิลี่เห็นอย่างนั้น เธอถลาเข้าไปหาแดร็กคิวล่าแต่ถูกตบร่วง

แดร็กคิวล่า - ข้ามั่นใจว่าสิ่งที่แสดงให้เห็นนี้จะมีผลกระจายออกไป. เตือนพวกลัทธิต่างๆที่เหลือถึงการกลับมาของแดร็กคิวล่า.

แดร็กคิวล่า - ในทุกความหมาย เข้ามาเถอะ. แกจะหลบๆซ่อนดูโชว์นี้ต่อไปอีกหรือไง ?

เอ็กซ์เมนมาแล้ว(ไวโคตรจริงๆ)

ไซคล็อป - ถึงตอนสุดท้ายแล้ว แกต้องใช้ไม้ถูพื้นสักอัน

แดร็กคิวล่า - การจะเป็นจ้าวแห่งแวมไพร์นั้นเป็นงานที่หนักหนามาก.

ไซคล็อป - แกทำไข่แตกไปหลายใบเพื่อทำไข่เจียว

เบลด - เยี่ยม ฉันคิดว่าว่าไข่ยังต้องแตกอีกหลายใบ ไม่รู้หรือไง ถ้านายจะเอาแต่คำนวนอยู่ในหัว ไซคล็อป แต่ฉันชอบที่จะลองเสี่ยงดูมากกว่า

แดร็กคิวล่า-ดึงบังเหียนเขาหน่อย ไซคล็อป หรือ แกจะปล่อยให้ใบมีดอันเล็กๆมาอยู่บนทางของแก

ไซคล็อป - เรามาเพราะซารัส เบลด. สถานการณ์เปลี่ยนแปลงแล้ว.

เบลดไม่ฟัง - ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง. ถ้านายคิดว่าฉันจะปล่อยแดร็กคิวล่าเดินออกไปจากที่นี่ นายก็บ้าแล้ว.

ไซคล็อป - มันไม่ใช่กงการของนาย. ลดมือลง

เบลด - ดูความจริงสักหน่อย ขุนพลซัมเมอร์ส ฉันไม่ใช่หนึ่งในกองทัพของนาย เก็บคำสั่งของนายไว้ เห่าใส่คนอื่นเถอะ..

(เบลดง้างดาบ กระโจนใส่แดร็กคิวล่า)

เบลด - ฉันรู้ว่าใครกันที่เป็นศัตรู

ไซคล็อปยิงอ็อพติกบลาสท์ใส่กลางหลังเบลดจนกระเด็นติดกำแพง โดยที่วูล์ฟเวอรีนไม่ห้าม

แดร็กคิวล่ากับไซคล็อปจ้องหน้ากันอย่างตึงเครียด

แกมบิทดูอาการเบลดแล้วบอกว่าอาการไม่หนักหนาตื่นมาแล้วโอเค

แดร็กคิวล่า - ช่างซื่อตรง ลำคอของข้าและส่วนที่เหลือดูจะอยู่ดีเป็นปรกติ มันดูเป็นอย่างนั้น.

ไซคล็อป - นั่นมันไม่ใช่เรื่องขำขันของแกหรอก. เรามีข้อตกลง--บางทีอาจไม่มีใครล่วงรู้- แต่ฉันก็ตั้งใจจะให้เกียรติมัน

แดร็กคิวล่า - ใช่เราทำหรือ ตอนนี้นะ ?

แดร็กคิวล่า - เด็กชายผู้มีความสามารถ. ในตอนสุดท้าย ความกล้าหาญก็ไม่เพียงพอจะทำให้เขากลายเป็นจ้าวแห่งแวมไพร์. แต่ กลับประสบความสำเร็จในบางสิ่งที่ฉันไม่เคยแม้แต่จะฝันถึง

แดร็กคิวล่า - ซารัสได้รวมเผ่าพันธุ์ที่ขัดแย้งกันและก่อตั้งพวกเขาให้เป็นชาติพันธุ์แวมไพร์ สหพันธ์ที่เข้มแข็ง.

แดร็กคิวล่า - คิดดูสิอะไรอาจเกิดขึ้นถ้ามีผู้นำที่มีความสามารถ บางสิ่ง(แผนของซารัส)อาจจะบรรลุผล...

แดร็กคิวล่า -.. ที่ตรงนี้ บนขอบประตูของยูโทเปีย

ไซคล็อปฟังแดร็กคิวล่าเงียบกริบ

ไซคล็อป - คิดถึงความจริงหน่อย.

ไซคล็อป - ร่างของแกที่ขาดออกจากกันตกอยู่ในการดูแลของฉันเป็นเวลาสิบเจ็ดชั่วโมง เป็นเวลาที่นานพอดู  โดยเฉพาะอยู่ในมือของคนฉลาดๆอย่าง เนเมซิสและราโอ. คนที่ แกคงจำได้ ม้าโทรจันชื่อวูล์ฟเวอรีนถูกส่งไปหาลูกชายของแก..

ไซคล็อป - จากนั้นก็ดึงเขากลับมาเพียงแค่กดปุ่มเดียว

ไซคล็อป - ตอนนี้ จงถามตัวแกเองสักคำถาม แกคิดจริงหรือว่าเราจะไม่สมคบกันวางแผนอะไรไว้สักอย่าง ?

แดร็กคิวล่าเครียดนิดๆ แวมไพร์ข้างหลังดูตกใจ ( เป็นไปได้ครับว่าไซคล็อปอาจยัดอะไรบางอย่างไว้ในตัวแดร็กคิวล่าเหมือนที่ใส่นาโนโรบอทไว้ในตัววูล์ฟเวอรีน )

หน้านี้วัดใจ มองหน้ากันไปมา 

แดร็กคิวล่า - แกแค่ขู่.

แล้วแดร็กคิวล่าก็เงียบครับ ( รักษาฟอร์ม ..กลัวจะมีอะไรอยู่จริงเหมือนกัน )

แดร็กคิวล่า - ... มันก็มีสไตลดี. ข้าจะยกโทษให้แก

แดร็กคิวล่าหันหลังโบกมือลา(เผ่นครับ อยู่นานอาจโดนไซโคอีก)

แดร็กคิวล่า - วันนี้มันนานเกินไปและน่าเบื่อหน่ายพอแล้ว ...

แดร็กคิวล่า - ..และ ข้ามีฐานเพื่อบัญชาการ

แดร็กคิวล่า - เหมือนกับ ของขวัญบางชิ้น.. ข้าจะยอมให้แกเอาสัตว์เลี้ยงของแกกลับไปด้วย เธอจะยังไม่มีวันบุบสลาย ( หมายถึงจูบิลี่ที่เป็นแวมไพร์ )

แดร็กคิวล่า - ข้าแน่ใจว่าเธอจะมอบเรื่องราวที่ไม่มีจุดจบในทุกๆวันที่มาถึง

ยูโทเปีย

ไวท์ควีน - งั้นคุณก็ขู่จริงหรือ ?

ไซคล็อป - เรื่องอะไรหรือ ?

ไวท์ควีน - อย่าทำไม่รู้ไม่ชี้.

ไซคล็อป - คุณก็เป็นนักอ่านใจนี่.

ไวท์ควีน - อืม น่าจะทำได้ดีกว่านี้ ถ้าฉันไม่รู้นะ ตกลงนี่คุณวางแผนจะจับตามองจอมอร์นิเตอร์ทั้งวันเลยเหรอ ?

(ในจอฉายภาพจูบิลี่ในห้องกักกัน)

ไซคล็อป - จูบิลี่เป็นพวกเขาเรา เอมม่า เป็นความรับผิดชอบของพวกเรา ...

" ไม่สำคัญว่า อะไรที่เธอจะเป็น "

เบลด - นี่ไม่ใช่วิธีแก้ปัญหา

วูล์ฟเวอรีน - มันแค่ชั่วคราวเอง.

เบลด - นั่นคือมัน พวกแวมไพร์ไม่ใช่ชั่วคราว เธอยังคงเป็นแวมไพร์ในวันพรุ่งนี้ ในอีกหลายร้อยปี เธอก็ยังคงเป็นแวมไพร์

เบลด - พวกมันเป็นอมตะ ไม่มีทางรักษา ไม่มีทางฟื้นคืนมา

เบลด - นายกับฉันรู้ว่ามีวิธีเดียวที่จะแก้ปัญหาได้แน่นอน

(เบลดควักลิ่มไม้ออกมา)

วูล์ฟเวอรีน -   ฉันจะท้านาย .. ถ้านายก้าวไปหาจูบิลี่กับไอ้แท่งไม้นั่นแม้แต่ก้าวเดียว

ผิดใจกันจนได้ หลังเกือบลงมือกัน เบลดเขวี้ยงลิ่มทิ้งและออกไป

เบลด -ถ้านายไม่ต้องการคำแนะนำของผู้เชี่ยวชาญด้านแวมไพร์หมายเลขหนึ่งของโลก ฉันก็คงไม่สามารถช่วยอะไรนายได้แล้ว เธอเป็นปัญหาของพวกเอ็กซ์เมน ตั้งแต่ตอนนี้

เบลด - อย่ามาร้องไห้กับฉันเมื่อสิ่งนี้กลับมาแว้งกัดนาย

ไวท์ควีน - เพื่อนของพวกเรา เบลดดูจะเดินตัวตรงดีนะ

ไซคล็อป - อ็อพติกบลาสท์ยิงที่กระดูกสันหลัง ฉันจะต้องพยายามไปขอโทษก่อนที่เขาจะจากไป

ไวท์ควีน - คุณรู้ว่า นั่นไม่ใช่สิ่งที่ฉันหมายถึง ?

ไซคล็อป - อะไรกัน ? เอมม่า คุณไม่ได้ซีเรียสที่แนะนำเรา ...

ไวท์ควีน - คติประจำใจของเบลดนั้นเรียบง่าย มีเพียงแวมไพร์ดีที่ฆ่าแวมไพร์ได้ เขาไม่ได้คิดอะไรนอกกรอบนี้. และ บางทีเขาอาจจะถูก

ไวท์ควีน - คุณจะทำตามความเป็นผู้นำของคุณไป สุดที่รัก แต่ ฉันเห็นด้วยกับเบลด ฉันไม่รู้ว่าใครที่คิดอย่างนั้นในที่นี้บ้าง ...

ไวท์ควีน - .. แต่มันคงไม่ใช่จูบิลี่แน่ๆ.

ไซคล็อป - เอมม่า ผมต้องเชื่อว่า ที่ไหนสักแห่งในตัวเธอจะมีจูบิลี่ที่เรารู้จักอยู่.

" มันต้องมีสักทางที่จะเอาเธอกลับมาจากความมืดมิด " ( ใช้แหวนดำสิพี่ ล้อเล่นครับ )

" และพระเจ้าจะช่วยพวกเรา ถ้าผมผิดพลาด "

จูบิลี่ยังตาแดงและเป็นแวมไพร์

ปิดท้ายเรียกน้ำย่อยกับใบปิด Age of X 

What You Know Was Wrong !