MESSIAH WAR 06 | การทรยศของบิช็อป

 ในอนาคต
เคเบิ้ลคิด -- นั่นคือความฝัน ..เป็นฝันร้าย ที่ผมได้พบเจอ
              - ผมวิ่งไล่โฮป และ เธอหัวเราะ และ กระโดดโลดเต้น ท่ามกลางเกลียวคลื่นของต้นหญ้า
              - อากาศเบื้องบนดูจะโหดร้าย.มันหนาว.มันชื้น
              - เธอยังอ่อนเยาว์ และ เธอคิดไม่ออก ว่านั่นหมายถึงอะไร
              -  เธอขี้เล่น เธอคิดว่า เธอไม่มีวันตาย เธอจะทดสอบผม.
              - เพื่อดูว่า เธอจะไปได้ไกลแค่ไหนกัน

ด้านนอกเวสเชสเตอร์ - เหลืออีก 8.1 ชั่วโมง
เหล่าเอ็กซ์เมนกำลังคร่ำเครียด
โดมิโน่ - โอเค -- งั้น แผนของเราคืออะไร ?
เคเบิ้ล - บุกเข้าชิทาเดล กำจัดสไตร์ฟ เอาโฮปกลับมา นั่นล่ะแผน.

เด้ดพูล - แผนมันเยี่ยม..
วูล์ฟเวอรีน - ไม่ นั่นเป็นการวิ่งไปฆ่าตัวตายชัดๆ. นายจะเถรตรงนักไม่ได้. เคเบิ้ล

เคเบิ้ล - อย่าเถียงกันเรื่องนี้เลย
         -  ทุกวินาทีที่เราเอาแต่วนอยู่รอบๆเป็นวินาทีที่ชีวิตของโฮปกำลังอันตราย.

วูล์ฟเวอรีน - แล้วเมื่อบุกเข้าไปซึ่งๆหน้า .. ก็ทำให้เด็กผู้หญิงถูกฆ่า.

เคเบิ้ล ( คิด ) - ผมรู้ว่าสิ่งที่เขาพูด มันถูกต้อง

เคเบิ้ล (คิด) - แต่ที่ในหัวผมบอกและส่วนลึกบอกผมคือสองสิ่งที่แตกต่างกัน. มันคือฝันร้ายที่กลายเป็นจริง .. เธอจะร่วงหล่น
                - และไม่สำคัญว่าผมจะทำอะไร . ผมจะไปช่วยเธอไม่ทันเวลา

ชิทาเดล ของ สไตร์ฟ -- ห้องไต่สวน
เหลืออีก 7.9 ชั่วโมง
โฮปถูกขังในม่านพลังงาน ส่วนวอร์พาธถูกตรึงกับเครื่องมือทรมาน

วอร์พาธ ( ความคิด ) - เฮ้ สไตร์ฟ  ฉันรู้ว่าแกได้ยินสิ่งที่ฉันคิด.
                           - งั้น ฉันคงต้องบอกแบบนี้
                           - ได้ยินฉันหัวเราะไหมล่ะ ?
                           - หัวเราะให้กับแกและสลดใจกับแกที่พยายามใช้เครื่องทรมาน ?

สไตร์ฟ - มันไม่มีอะไรในความพยายามหรือการหลอกลวงตัวเองให้ดีขึ้นเลย ไอ้หนุ่ม. จิตใจของแกเป็นหนังสือที่เปิดค้างไว้สำหรับฉัน ฉันเพิ่งฉีกปกมันออกไป.
วอร์พาธ - เย่ ?
            - แกปกปิดสิ่งที่แกอ่านได้อยู่ใช่ไหม ? แก --
             (สไตร์ฟกดปุ่มเดินเครื่อง)
 สไตร์ฟ - แกกำลังจะได้รับประสบการณ์เข้าสู่ดินแดนแห่งความเจ็บปวดที่กระทั่งพระเจ้ายังไม่เคยรับรู้
            ( วอร์พาธโดนเครื่องทรมานเล่นงานต่อหน้าต่อตาโฮป )
วอร์พาธ - แกกำลังจะพยายามทำให้หนักกว่านี้อีก ...( อย่าคิดถึงเรื่องเธอ ) .. ไอ้คนขี้ขลาด.

เสียงกรีดร้องขอวอร์พาธดังมาข้างนอก ซึ่งบิช็อปฟังอยู่
บิช็อป(คิด) - เจมส์กำลังใช้กลยุทธ์ที่ฉลาดมาก. ให้มุ่งเป้าไปที่เขา ไม่ใช่เด็กผู้หญิง แต่ ไม่คิดอะไรถึงเธอเลย
               - โฮป คือที่เขาเรียกเธอ.
               - ช่างคล้ายกับเรื่องราวที่ครั้งหนึ่งคุณย่าเคยสอน ..
               - อย่าคิดเรื่องเด็กผู้หญิง
               - อย่าไปคิดด้วยวิธีการปกติว่าเธอมองดูไร้เดียงสา
               - อย่าไปคิดว่ามีโอกาสมากแค่ไหนที่คุณจะพุ่งเข้าไปช่วยเธอจากสัตว์ประหลาดอย่างสไตร์ฟ
                - อย่าไปคิดเรื่องเธอทั้งหมด
                - เช่นเดียวกับที่แกไม่คิดเรื่องเธอต่อหน้าสไตร์ฟเป็นเวลาหลายขวบปี
                - ยกเว้น เมื่อหนึ่งชั่วโมงที่ผ่านมา เมื่อสไตร์ฟกลับมาและแกได้เห็นเธอจนได้ หลังจากช่วงเวลานี้ทั้งหมด ...
                - แกไม่อาจช่วยเหลือมัน ใช่ไหมล่ะแก ?

บิช็อป(คิด) - ส่วนหนึ่งบนแขนของแกคิดแบบนั้น
               -  ไม่ใช่เรื่องใหญ่. ก็แค่บางสิ่งที่แกต้องตรวจสอบ
               -  แค่การซ่อมบำรุงตามปรกติ เหมือนที่แกทำมาตลอด 12 ปีที่ผ่านไปในอดีต
               ( บิช็อปกดปุ่มแดงบนแขน )
               -  ระยำ สิ่งนี้มันเก่ามาก แกแปลกใจที่มันยังทำงานอยู่
               - ใช่ .. คิดถึงเรื่องนั้น
               -  ไม่ ทุกสิ่งถูกแขวนไว้ด้วยเส้นด้ายบางๆ
               - เพราะแกไม่อาจควบคุมไม่ให้เธอคิด.
               - และในทุกชั่วขณะ  เขาสามารถอ่านจิตใจของเธอและดูว่าจริงแล้วเธอคือ...
               ( สไตร์ฟพละจากวอร์พาธหันมาดูโฮป )

เทือกเขาอดิรอนแด๊กส์ -

อพ็อกคาลีพส์ - เด้ธ เจ้าควรปฏิเสธของขวัญที่ยิ่งใหญ่จากข้าจริงหรือ ?
อาร์ก แองเจิ้ล - ฉันไม่เข้าใจ แกเรียกฉันมาที่นี่ ที่ใจกลางของที่รกร้างและจากนั้นก็ตั้งคำถามกับฉัน ...  แกกำลังขอให้ฉันฆ่าแกใช่ไหม ?

อพ็อกคาลีพส์ - มาทำให้สิ้นสุด และ เติมเต็มโชคชะตาของเจ้าเถอะ.
อาร์กแองเจิ้ล - ฉันไม่ได้เป็นทาสของแกมานานแล้ว. แกไม่มีสิทธิ์ออกคำสั่งให้ฉันฆ่าใคร แม้แต่กระทั่ง ตัวแกเอง

อพ็อกคาลีพส์ คว้าคออาร์กแองเจิ้ลบีบเต็มแรง - แน่นอน ฮอร์สแมน เด้ธ ของข้า นั่นไม่ใช่สิ่งที่อยู่ในใจของข้าเลย

ชิทาเดล แห่งสไตร์ฟ เหลืออีก 7.5 ชั่วโมง
โฮปเริ่มแสดงความกล้าหาญ
โฮป (คิด) - โอเค นี่มันเลวร้ายมาก.
              -  ผู้ชายตัวโตในหมวกเกราะรูปร่างประหลาด ไม่ปริปากพูดอะไรกับฉัน เขาเอาแต่จ้องเขม็ง. คิดไม่ออกว่าทำไม
              - และจิมมี่ ฉันรู้ว่าเขาเจ็บ และ ทรมาน , แต่เขาก็ไม่มองมาทางฉัน เหมือนกันทั้งคู่
              - ฉันคิดว่า เขาคงทำเพื่อความปลอดภัยของฉัน
              - เหมือนกับที่ นาธาน ได้ทำ
สไตร์ฟ เพ่งมองโฮปต่อหน้า - งั้น เธอเป็นใคร เจ้าตัวน้อย ? เป็นหนึ่งในคณะนักเรียนทัศนาจรใช่หรือเปล่า ?

โฮป (คิด) - เดี๋ยวสิ ๆ ๆ
              - บางที ฉันกำลังจินตนาการเรื่องนี้ แต่เมื่อฉันปิดหมวกเกราะของเขา เขาก็ดูเหมือนกับ ...
สไตร์ฟ - เธอสำคัญกับเขา ใช่ไหม ?เขาอยู่เฉยๆเพื่อทำให้เธอปลอดภัย ไม่อย่างนั้น
สไตร์ฟ จู่ๆก็ปวดหัวอย่างแรง - อ้า
โฮป หลุดจากม่านพลัง แถมยังไปถามสไตร์ฟด้วยว่า โอเครึเปล่า ?
 โฮป (คิด) - แต่ ฉันไม่วิตกเรื่องเขานานนัก เพราะ ฉันได้ยินเสียงด้านหลังของฉัน และ ถัดจากนั้น ฉันกล่าวคำสาปแช่งในห้วงความคิด

โฮป (คิด) - เพราะ มันคือเขา ( บิช็อปเล็งปืนมาทางเธอ )
              - ชายที่พยายามฆ่าฉัน มาตั้งแต่ฉันถือกำเนิด

ด้านนอกเวสเชสเตอร์ เหลืออีก 6.9 ชั่วโมง
โดมิโน่ - ฉันคิดว่า เราต้องแบ่งทีม เคเบิ้ล โลแกน อีลิกเซอร์ บุกเข้าชิทาเดล. ขณะเดียวกัน พวกที่เหลือจะตามเข้าไปว่าอะไรที่สร้างกับดักห้วงเวลาแห่งนี้

วาร์นิชเชอร์- ถ้ามันจะไม่ต่างกัน ฉันอยากขอโอกาสเข้าไปชิทาเดลกับโฟเล่ย์ และ ....

โดมิโน่ - ไม่ ถ้าเราทำสำเร็จ ฉันไม่อยากให้นายอยู่ใกล้ๆโฮป
วาร์นิชเชอร์ - ถ้า คงจะน่าสนใจเป็นคำที่หมายถึงมีทางเลือก

โดมิโน่ - เคเบิ้ล ? ยังอยู่กับเราไหม ?
          - เคเบิ้ล ( เคเบิ้ลคงพร้อมแล้ว )

ภายใน ชิทาเดล ห้าวินาทีที่แล้ว
บิช็อป(คิด) - เขาแสกนเธอ. ถ้าเขาไม่ได้รู้อยู่แล้วว่าเธอเป็นใคร เขาก็กำลังจะรู้ในทุกวินาที ตอนนี้
               - ผมมี ระเบิดนาไนท์ ลูกหนึ่ง ครั้งหนึ่งมันเคยช่วยผมสยบเอ็กซ์เมน
               (บิช็อปปล่อยระเบิด นาไนท์ ระเบิดระดับอนุภาค ใส่สไตร์ฟ )
              - คงจะมีเวลาให้ผมสักสองสามวินาที ผมต้องการฆ่าเด็กคนนี้ ?
              - เมื่อผมเลือกสไตร์ฟมาอยู่ในเกมส์ ผมรู้ว่าปฏิบัติการของผมจะเป็นไปตามทุกสิ่งทุกอย่างที่ผมตั้งใจเอาไว้
              - คุณไม่รู้หรอกว่า ต้องใช้สมาธิจิตมากแค่ไหนเพื่อให้ลืมสิ่งที่สำคัญที่สุดในชีวิตไปชั่วขณะหนึ่ง

ภายใน ชิทาเดล ห้าวินาทีที่แล้ว
บิช็อป(คิด) - ฆ่าเด็กผู้หญิง
โฮป - อย่านะ บิช็อป.
บิช็อป(คิด) - ก่อนเธอจะล้างโลก
โฮป - นั่นชื่อของคุณ ถูกไหม คุณบิช็อป ?
       - โอพระเจ้า ทำไมคุณถึงทำแบบนี้
บิช็อป(คิด) - เธอจะไม่มีทางรู้ ว่าทำไม

ภายในเมืองแห่งหมู่ดาว เหลืออีก 6.4 ชั่วโมง
เด้ดพูลมากับโดมิโน่และเอ็กซ์23
เด้ดพูล - อย่าคิดว่ามันเป็นแบบนั้น มันไม่ใช่ทั้งคู่แหละ

โดมิโน่ - นายรู้อะไรบางอย่าง นายไม่ได้บอกพวกเรา เวด ?
เด้ดพูล - อะไร ใครนะ กระผมเหรอ ?

โดมิโน่ - ฉันไม่เชื่อหรอก ว่านายจะยังเล่นอยู่ที่มุม. นี่มันจุดจบของโลกนะเวด. เข้าเรื่องซะที
เด้ดพูลโดนโดมิโน่ล็อก ส่วนเอ็กซ์23 เตรียมเฉือน
เอ็กซ์ 23 - อวัยะบางส่วนของนายจะไม่งอกมาจนครบ จำได้ไหม ?
เด้ดพูล - โอเค โอเค

เด้ดพูล - ดูสิ ฉันอาจได้ยินว่าสไตรฟ์กำลังจะทำอะไร และ ในเรื่องเกี่ยวกับเกราะป้องกันห้วงเวลา สิ่งที่เกิดขึ้น ไม่ใช่เพียงแค่อย่างเดียว

โดมิโน่ - อะไรต่อจากนั้น ?
เด้ดพูล - อะไรคือรูปธรรม  ถ้ามันไม่ใช่เป็น สถานที่ หรือ สิ่งของ ?

โดมิโน่ - เป็น บุคคล ?
เด้ดพูล - ฉันบอกใบ้ด้วยปากเพ้อเจ้อของฉัน...

ชิทาเดล แห่ง สไตร์ฟ

โฮปถูกบิช็อปไล่ยิง แต่ปืนของเขากลับโดนสไตร์ฟใช้พลังจิตแยกชิ้นส่วน
สไตร์ฟ - นั้นน่ะหรือ อาวุธลับของแก ? ไอ้อันเล็กๆนั่นคือนาไนท์ใช่ไหม ?
             คิดว่ามันจะหยุดยั้งเทกโนโลยีของฉันได้หรือไง ?
บิช็อป - แกไม่เข้าใจ อ้าก ................

สไตร์ฟ - กระสุนปืนมันก็แค่แท่งตะกั่วบางๆ คงจะเก็บฉันได้หรอกนะ ?

สไตร์ฟ- ทำอย่างนี้ทำไม ฉันไม่เข้าใจ ลูคัส ? บอกฉันสิว่าอะไรที่ทำให้แกทรยศ.
วอร์พาธบอกให้โฮปไปหลบข้างหลัง
บิช็อป - .... ฉัน...รอมาเป็นเวลาหลายปีและเพื่อทำสิ่งนี้
(บิช็อปปล่อยอาวุธใส่ไสตร์ฟแต่ถูกฉีกออกในพริบตา)

สไตร์ฟปล่อยพลังอัดบิช็อป และจากสายตาของบิช็อปทำให้สไตร์ฟรู้ว่า ที่บิช็อปพยายามฆ่าคือโฮปไม่ใช่ตัวเขา

อดิรอนแด้กส์ เหลืออีก 5.7 ชั่วโมง
อพ็อกคาลีพส์ - มีแต่แกเท่านั้นที่สามารถทำให้ฉันคืนสู่สภาพที่เปี่ยมเกียรติยศ ...พาฉันไปที่ของขวัญจากหมู่ดาว ฉันต้องการมัน. เคารพฉันหน่อย

อาร์กแองเจิ้ล - แกเศร้าโศก อ่อนแอ เจ้าปีศาจเฒ่า ฉันจะไม่พาแกไปไหนทั้งนั้น
                  - ในทุกสิ่งที่แกทำล้วนสร้างความเจ็บปวดให้โลกใบนี้
อพ็อกคาลีพส์ - ได้โปรด ฉันวิงวอนแก.... แกพาฉันออกจากที่นี่ที...

อาร์กแองเจิ้ล - แน่นอน ฉันทำได้  จงสนุกกับความเป็นนิรันดร์ที่แกได้รับอยู่นี่เถอะ

เคเบิ้ล บุกแหลกโดยไม่ฟังเสียงใคร เพราะเขาต้องการช่วยโฮปที่อยู่ในชิทาเดล จนอีลิกเซอร์ต้องเข้าไปห้ามเอาไว้

สไตร์ฟคว้าข้อมือโฮปเอาไว้ ส่วนวอร์พาธได้แต่เรียกให้เขากลับมาสนใจทรมานเขา
สไตร์ฟพูดถึงความเป็นห่วงของเคเบิ้ลที่มีต่อโฮป
โฮป เปิดหน้ากากสไตร์ฟ - นาธาน นั่นคุณใช่ไหม ?

โฮป เห็นหน้าสไตร์ฟที่เหมือนเคเบิ้ล และ เข้าใจว่าเป็นเคเบิ้ล
สไตร์ฟ - เป็นคุณมาตลอดเวลาเลยใช่ไหม ? คุณมาอยู่ที่นี่เพื่อช่วยหนูให้ปลอดภัยใช่ไหม ?
แล้วโฮปก็กอดสไตร์ฟ

สไตร์ฟ - ใช่แล้วโฮป - ฉันอยู่นี่เพื่อช่วยหนูให้ปลอดภัยจากพ่อที่ผิดตัว